Επίλογος

Δημιουργός: amylee, Ευη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τώρα πια το γνωρίζω καλά
πως πάντα έρχεται αναπόφευκτα
εκείνη η στιγμή του νόστου,

στην εποχή της πρώιμης νιότης,
σαν μία ανάγκη εξιλέωσης
των αποσιωπημένων ενοχών μας,
καθώς η αποδιωγμένη θλίψη
πάντα επιστρέφει
ζητώντας απαντήσεις.

στάχτες ηττημένων ονείρων,
περασμένων ετών ξανά φουντώνουν,
με όλα αυτά τα αναπάντητα γιατί,
μιας νοσταλγίας ανερμήνευτης.

πικρή η γεύση της αλήθειας
που ήθελες να αγνοείς,
μα πάντα πίσω απο το ονειροπόλο βλέμμα
των παιδιών
η ζωή θα υφαίνει στα κρυφά
την προδοσίας της αθωότητας,

σαν θρηνητικός λυγμός,
θρόισμα φθινοπωρινών φύλλων,
παράπονο στον έρωτα που αργοπεθαίνει
σε χρυσαφένιο φως λουσμένος,

μοιάζουν δάχτυλα παγωμένα στο έσχατο τους χάδι,
καθώς ψυχρός βοριάς τα αποσπά σπαρακτικά,
από τα κορμιά των δέντρων που αγαπήθηκαν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2022