δεν προλαβαινουμε πια ευτυχως

Δημιουργός: tabasco0, Νίκος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...
και στην ερωτηση σου γιατι εγω
κι οχι ο διπλανος
σου πα δεν εχω ιδεα
θεμα τυχης μαλλον
κι αυτη μου η ειλικρινια
ισως σε ταρακουνησε λιγο
κι εσκασες το πρωτο μειδιαμα
κι εγινε η πρωτη ρωγμη στο τοιχο
γιατι με καποιο τροπο τραβουσες
ολους τους ελλατωματικους
αυτους που τρελαθηκαν
για να μην χτυπουν καρτα
και να κρατησουν ακομα μια σταλα φαντασιας
κι υστερα ηταν οι προσωπικες ερωτησεις
που δεν καναμε
οι τετριμενες φιλοφρονησεις που δεν ανταλλαξαμε
κι η κλασικη πλοκη που δεν εξυπηρετησαμε
σαν σκυλια μυριζαμε το ενα το αλλο
σαν αποδειξη συμβατοτητας
κι ηταν το ημιφως
κι ηταν η μουσικη
το μπαρ
οι θαμωνες
και δεν ηταν τιποτα
ρεαμε
σε μια αχρονη κατασταση εξοικιωσης
κι οταν ξαναζητησα το βλεμμα σου
βγαινοντας απο το κουκουλι της εσωστρεφιας
ειδα την θλιψη σου
που το μολυβι ματαια
προσπαθουσε να καλυψει
για το ατερμονο της αναζητησης
για την φουσκα που θα σκαγε το πρωι
και θα μας εκανε τρομαγμενους
να τραβηξουμε διαφορετικους δρομους
σκαναρα τους μαυρους κυκλους σου
απο νυχτες που καταναλωσες με μαρτινι και βαρβιτουρικα
και δεν ησουν πολυ ενταξει
γιατι δεν ηθελες να εισαι ενταξει
δεν ηθελες να προσπαθεις να εισαι γυναικα
κι ειδα τον πονο σου
για την μοναξια που καραδοκουσε
πισω απο τις ψευτικες βλεφαριδες
femme fatale και πρασινα αλογα
ποιο πολυ εμοιαζες με θρησκα
που εχασε την πιστη της
κι οταν εκανα δικα μου τα χειλη σου
το σαλιο σου ηταν πικρο σαν δηλητηριο
κι ενας θανατος ηρθε αργος
ενας θανατος κοντα σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2022