Πρωτοβρόχι

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Όμορφη που είναι η βροχή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συντήρηση λάθους στην άδεια πλατεία,
και δάκρυα μέθης σε ξένη αγκαλιά.
Συχνά προσπερνώ ηδονής μυωπία,
φορώντας του πάθους κλεμμένα γυαλιά.

Σαν μέντορας θρήνων ανοίγεσαι πάλι,
σε νόθο λουλούδι αφής μυρωδιά.
Ζωής ευωδία κι απάτης κοράλλι,
στα κύματα βρήκα ευχής τσιμουδιά.

Στρατεύματα θάρρους οργώνουν στιγμές,
στους άστεγους δότες ψυχών θωρηκτά.
Τεχνάσματα δήθεν ψυχρού εκκρεμές,
σαν φόρεσες πάλι απιστίας πλεκτά.

Διώρυγες κάλους οι μέρες του όχι,
προπέλες του πώς στα ίδια στενά.
Υπήρξες το πλοίο αυλών πρωτοβρόχι,
που σφύριζε χάος φυγής ωσαννά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2006