Ένας κόκκινος πύρινος ήλιος

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Από τα κρυμμένα, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν μακριά η ανηφόρα
προχωρούσαμε και προχωρούσαμε
τα κορίτσια με τα χρυσά μαλλιά
και τα κόκκινα φορέματα.
Οι νέοι με ενθουσιασμό και όνειρο
κι` οι γεροντότεροι με σπίθα στα
κουρασμένα τους μάτια,
οι μητέρες τα παιδιά αγκαλιά
και το χαμόγελο στα χείλη.
Ήταν μακρύς ο δρόμος,
ανεβαίναμε, ανεβαίναμε
με σημαίες, λάβαρα
και τραγούδια,
πολιτικά, πατριωτικά.
Η ψυχή μας θέριευε,
ποτάμι, πάνω σε ξερά στουρνάρια.
Ένα ποτάμι ζωής και ονείρων,
να φτάσουμε στα ξέφωτα
στο αγνάντι της ελευθερίας.
Όλοι μαζί, τα χέρια υψωμένα γροθιά,
με ένα πόθο ένα σκοπό,
για τα τιμημένα χώματα μας.
Για τις ξερολιθιές του κάματου
και τα κυπαρίσσια.
Κι` έρχονταν κι` άλλοι, κι` άλλοι,
αμούστακα τα παλικάρια
με μια φωνή, τη φωνή του λαού.
Μια λαοθάλασσα στην ανηφόρα.
Αίντε θα την διαβούμε σύντροφοι,
αίντε θα την διαβούμε πατριώτες.
Και ο ήλιος μεσουρανώντας θα μας γελά.
Ένας κόκκινος πύρινος ήλιος!
Να μας οδηγεί, να μας φωτίζει
στο δρόμο για την ελευθερία.

28-7-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2022