Άδηλη μου Ιθάκη

Δημιουργός: zari.kardias, ♥Νίνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γνώριμου ανέμου μουσική ανέβαινε τη σκάλα
τριζάτο καλωσόρισμα που αντάλλασσαν οι φίλοι
ήλιος στον τοίχο σαν ρωγμή, σαν άσβηστο καντήλι
και οι αναμνήσεις άφωνες …μες τη μεγάλη σάλα

Απ το ταξίδι επέστρεψα, δεν βρήκα κόσμου άκρες
ξεφύλλισα αισθήματα σε μακρυσμένους κήπους
το παραμύθι ιδανικό, αλλά με μαύρους κύκνους
λίμνη ψυχρή η ξενιτιά … διαβρώνονται οι αγάπες

Μάταια τόσα παράθυρα, δεν άνοιγαν στο φως
κουράστηκα να κατοικώ σε αστέρια νοικιασμένα
χάθηκα μες τον πηγαιμό- ποιος νοιάστηκε για μένα
στο σπίτι πάλι γύρισε …ο ξεχασμένος μου εαυτός

Παλιό κλειδί στο χέρι μου, του λογισμού αγκάθι
της νοσταλγίας διάττοντας, κομήτης τρομερός
να ανακαλύψει προσπαθεί ποιος(;) τάχα ο θησαυρός
που είχε κρύψει η καρδιά στου χρόνου το καλάθι

---------
Την αγκαλιά του άνοιξε το άδειο μου μπαλκόνι
…ξανά- βιδώθηκα απαλά στο άβαφο παγκάκι
μια μυρωδιά λεμονανθού σκόρπια απ το γειτονάκι
(ποτέ)η κούπα του ζεστού καφέ …εδώ δεν τελειώνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-07-2022