Κάκτος

Δημιουργός: τυχαίος περαστικός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

(Εμπνευσμένο από το ποίημα ''Γενναία πολίτης'' της Miyo Vestrini)


Κάνε να γίνω στα βράχια πέρασμα
κάνε να γίνω γόνατα ματωμένα
κάνε να φτάσω έμπρακτα στο συμπέρασμα
πως ό,τι αναίμακτο δεν είναι για μένα.

Κάνε να γίνω στο δέρμα γδάρσιμο
κάνε να γίνω στο λαιμό κόμπος
κάνε να γίνω ζωή που τη σταμάτησε
μια σφαίρα σε πεδίο μάχης κι όχι ο χρόνος.

Πόδια γυμνά, μπροστά καυτή η άσφαλτος
και πίσω μου τοπία χιονισμένα
στη θέση της καρδιάς μου ένας κάκτος
που τα αγκάθια να ματώνουν πρώτα εμένα.

Κάνε να γίνω έρωτας ανεκπλήρωτος
θηλιά στο λαιμό του ερωτευμένου
κάνε να γίνω κόπος απλήρωτος
καρέκλα στο δωμάτιο του κρεμασμένου.

Κάνε να γίνω πουλί που ύβριν διέπραξε
και πάνω από τον ουρανό σηκώθηκε
κάγκελο στο κελί της φυλακής
του κυνηγού από τον οποίο λαβώθηκε.

Πόδια γυμνά, μπροστά καυτή η άσφαλτος
και πίσω μου τοπία χιονισμένα
στη θέση της καρδιάς μου ένας κάκτος
που τα αγκάθια να ματώνουν πρώτα εμένα,
τα μάτια μου να συνηθίζουν το γκρεμό
να ξέρω πια πως τίποτα δε μου ανήκει
με τη ζωή να έχω επιτέλους χωρισμό
να 'ναι δική μου, όλη δική μου η φρίκη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2022