Το κάστρο της αθωότητας

Δημιουργός: wandering poet, Χρήστος Βασιλόπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του δάσους τα τελώνια κάτω από τη σελήνη έστησαν χορό
μαζί τους της νύχτας τα δαιμόνια γύρω από ένα ποτάμι θολό.
Τραγούδια του ερέβους και της θλίψης αντηχούν μέσα στις σκιές
τα μάτια τους γεμάτα φθόνο λάμπουν με σπίθες ανίερες παγερές.

Μεθυσμένα στριφογυρίζουν μέσα στην μαύρη τους χαρά
το κάστρο της αθωότητας γκρεμίσαν και το αφήσαν στην φθορά.
Μαρμάρωσαν των ανθρώπων τις ψυχές και τις νεκρώσαν
την γαλήνη ληστέψαν και με τον Άδη τις ενώσαν.

Δες πως χορεύουν οι καημένοι οι θνητοί μέσα στην ματαιοδοξία
και θάφτηκε σε χώμα μαύρο άγονο η αισιοδοξία.
Είδωλα φτιάξανε την υπερηφάνεια τους προσκυνάνε
της ανομίας τα γεννήματα με ευφροσύνη χειροκροτάνε.

Όμως σε κάποια μέρη μυστικά από το σκότος καλά κρυμμένα
μένουν καντήλια με Φως Αναστάσιμο για πάντα αναμμένα.
Εμπρός τους αναπέμπονται εγκάρδιες προσευχές
και των δαιμόνων συντρίβονται οι δόλιες συμφορές.

Θα έρθει μέρα που τούτο το Φως σαν ήλιος την πλάση θα σκεπάσει
και των δαιμόνων το χορό με δύναμη θα τον χλευάσει.
Και το κάστρο της αθωότητας και πάλι θα ανεγερθεί
της πανουργίας η τέχνη θα ξεθεμελιωθεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2022