Μονάχα τότε

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της Ψυχής μου...{ Ερέθισμα έξω από εμένα...λες κάπου ν' μπερδεύομαι κι εγώ...? Δεν το γνωρίζω...}

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποιες στιγμές θωρώ το "καυτό" κόκκινο δίπλα μου...
Πρόσεξε όχι το κόκκινο του έρωτα...
Τρελαίνομαι στην σκληρή του Μεταμόρφωση...
Υλοποιείται σε κηλίδες από καυτό δηλητήριο...
Κυλά πύρινο φιμώνοντας την ανάσα, αφαιρώντας τους παλμούς ...
Το κόκκινο σκεπάζει το Λευκό αυτό τ' διάφανο αν γνωρίζεις...
Ένα σύμπλεγμα που μπερδεύεται με την ρίζα της σκέψις...

Θεατής στην εξέλιξη μια μάχης άνισης..., δεν γνωρίζω...
Δεν θέλω να γνωρίζω να κολυμπώ τόσο βαθιά...
Θα μου πεις πως έπλεες' ανοιχτά στο πέλαγος...
Δεν το θυμάμαι, δεν το γνωρίζω...
Το Ρόδο ανακατεύεται με το άρωμα του νεκρού...
Το χθες αντιστέκεται στο σήμερα...
Γονατίζει, αρρωσταίνει η πεθαίνει...
Ναι ίσως ο θάνατός εξιλεώνει την μέχρι τώρα πορεία του...
Σωρός σκουπίδια με πολύτιμες πέτρες αγκαλιά...
Κι εσύ καθηλώνεσαι σ' επιλογές που διχάζουν...


Ένα δάκρυ χάνεται χωρίς ίχνος ύπαρξης, λες και δεν έτρεξε...
Κι εσύ ανοίγεις τις παλάμες σου κι αρπάζεις απ' τον σωρό...
Δεν ξεχωρίζεις τίποτα μα ανοίγεις τα δάχτυλα και γλιστρά το χθες...
Στην παλάμη σου κρατάς τα ρουμπίνια...
Μ' αργείς ν' απομακρυνθείς...
Αργείς ν' αγκαλιάσεις το σήμερα...
Βιάσου να φύγεις πριν σε πνίξουν οι άγριες οσμές...
Ασε το πόνο να καρφωθεί στο κέντρο της γης...
Μονάχα τότε θα χαρείς το κόκκινο του πόθου...
Στην θέα της νεκρώσιμης Τελετής του χθες...
Μονάχα τότε...



Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2006