Ξαμωτες

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

Φέρνω στο’ νου, παλιού, αντάρτη χρόνου χάδια, που ‘μουν γ-κοπέλι και γυρνούσα στα Λιβάδια,

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΞΑΜΩΤΕΣ (Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022)

Φέρνω στο’ νου, παλιού, αντάρτη χρόνου χάδια,
που ‘μουν γ-κοπέλι και γυρνούσα στα Λιβάδια,
του μπάρμπα- Γιάννη, το γαϊδούρι ντουχιουντίζω,
νερό απ’ τη Βρύση έπαιρνα, να το ποτίζω …
Φέρνω στο’ νου, παλιάς αθιβολής ζαμάνια,
τότε που βράζανε στην μ-Πλάκα τα καζάνια,
γέμιζε η ρούμπα λίγο-λίγο τσι κανάτες,
όσο στον άθο να ψηθούν ωφτές πατάτες …

Φέρνω στο’ νου, παλιών αγνών ονείρων χρόνια,
που βολοδέρναμε στα σώχωρα, στ’ αλώνια,
χωστή μ-πουλιά, ξυλίκα παίζαμε και μπάλα,
μυαλό για διάβασμα δεν είχαμε-νε στάλα …
Φέρνω στο’ νου, παλιά κι αξέχαστα σεφέρια,
που με σφεντόνες πιάναμε ν-τα περιστέρια,
το φερμουάρ ξεζώναμ’ απ’ το πατελόνι,
να δούμε μ-ποιος απ’ όλους πλια μακριά ξαμώνει …

Φέρνω στο’ νου, παλιές στιγμές, χαρά γεμάτες,
μ-πατούλιες σμίγαμε στση γειτονιάς τσι στράτες
και δεν γ-ξε-λείπαμ’ απ’ του παιγνιδιού την ν-τέχνη,
νιώθαμε λεύτεροι, περήφανοι κι αξέγνοι …
Φέρνω στο’ νου, παλιούς καιρούς, χαρές και γέλια,
κι απ’ τσοι μεγάλους, αλλά πλια από-ύ τα κοπέλια,
που δε βιαζόμασταν μεγάλοι να γενούμε,
έ τα παντ-έρμα χρόνια, όμως πως περνούνε …

Έ τα παντ-έρμα πως περνούν
τα χρόνια κι ούτε δε μπορούνε να ξανάρθουν,
την ομορφιά ν-τως οι γενιές δε θα τη μάθουν,
αυτές που μπρος στσ’ οθόνες ξημεροβραδιάζονται
κι αντί φιλία, καρδιές διαδικτυακές μοιράζονται …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2022