Ρυτίδα

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα σε όλες και σε όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με αυλακιές ευθιξίας, οργωμένο, το μέτωπό της,
και η ρυτίδα, καταμεσίς στα φρύδια, ν’ αποθαρρύνει,
σαν άξαφνης καταιγίδας, προμήνυμα, σε μια θάλασσα.
Μολυβένια συννεφιά, μες στο βλέμμα της, ηλεκτρισμένη.
Οι αλκυόνες, σε προσφύγι τους νύχτερο, τρέμιες, λουφάζουν.
Να ερμηνεύσουν τη λάμψη, μοχθούν, πριν τ’ αχητό της βροντής…

Σαν χωριστούμε, αυτή την ανάμνηση, δεν θα κρατήσω.
Δεν αντέχονται οι στρυφνές φιδόστρατες της διγνωμίας.
Του χαμόγελου, της αγάπης μας τα πανιά, που δοξάζει,
σαν το μαΐστρο, προτιμώ να κρατήσω την τρυφεράδα.
Φτάνει αυτή, για να ντύνω, αχνορόδινες, τις αισθήσεις.
Για την ηδονή, που γίνεται οδύνη, η καπυράδα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2022