Σε μια κόλλα χαρτί

Δημιουργός: Tosodoula.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεκίνησα μια νύχτα, πήρα μελάνι και χαρτί,
θέλησα βλέπεις να καταγράψω την ζωή. Γέμισα τις αραδες με πάθη, λάθη και ανατροπές. Λίγη χαρά στα σκέλια μου, πολλές οι στεναχώριες. Μια στάλα αίμα λέρωσε το χαρτί. Πονάω. Λυγίζω. Σπάω. Ξενυχτάω με τον πόνο. Αμέτρητα τα "γιατί;" σε μια κόλλα χαρτί. Τόσα παράπονα εν μια νυκτί. Ραγισμένη καρδιά. Ανοιχτή η πληγή. Που κρύφτηκε η αγάπη; Αποζητώ το χάδι. Νοσταλγώ την αγκαλιά. Δάκρυα πλημμύρισαν το στόμα. Έμεινα να σε κοιτώ μέσ'το σκοτάδι. Εσένα που μου χάρισες τόσα από την καρδιά σου. Μόνοι κι οι δυο σε ένα στίγμα στο χαρτί.
Ένα θαυμαστικό,προσοχή. Έξω βρέχει. Κάνει κρύο,απόψε. Έρημοι δρόμοι. Μοναχικοι περαστικοί. Άδειος ο συρμός του τραίνου. Που πήγαν όλοι; Έμεινα μοναχή να μετρω τα λεπτά που περνούν μέστο δωμάτιο. Ένα ησυχαστήριο και γω πρέπει να γράψω για την ζωή. Γέμισα τις αραδες από μοναξιά, δάκρυα και παράπονα. Όλα βλακείες! Ποιος θα νοιαστει να μοιραστεί τους πόνους του μαζί μου; Κανένας.... Απόλυτη σιωπή. Ένα μάτσο φασκελα ετούτη την βραδιά. Πάλι κλαίω. Δίχως αιτία και αφορμή. Πάλι σκάω. Πάλι στεναχωριέμαι για αυτούς που αγάπησα. Δεν είναι κανείς εδώ. Κι ας είπαν κάποτε
" ότι θελήσεις, θα είμαι εδώ!" Που εξαφανίστηκαν, κανένας δεν ξέρει. Ένας φτερωτός άγγελος ήρθε κι αγκάλιασε την ψυχή. Τα δάκρυα, ποτάμι! Ούτε ένα λιμάνι να αραξεις, δεν υπάρχει. Λύτρωση. Από πού να λυτρωθείς; Όσο κλαίς άλλο τόσο πονάς! Μοναξιά. Παγωνιά. Σιωπή. Μονάχα σκιές χορεύουν στους τοίχους. Φαντάσματα της νύχτας. Έρημο δέντρο, μέσ'την νύχτα, ξερό και ταλαιπωρημένο. Κι εγώ να συλλέγω μνήμες. Να πάρω στίχους για το επόμενο πεζό κείμενο. Να μυρωσω τα λουλούδια με τα δάκρυα μου, κι ύστερα να τα δέσω με κορδέλα. Να τα κάνω δώρο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2022