Πατέρας

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλό ξημέρωμα σε όλες και σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
τα βάρη κάνει αλαφρά σε κείνους π' αγαπά,
από το χέρι, τους γλιτώνει, του πόνου του ζορμπά,
π' αφήνει θύμιες, που να σβήσουν, μια ζωή δε φτάνει.

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
μπιστέβει και ανέχεται, παράπονο δε βγάζει,
ψυχοδωρεί χαμόγελο, καρτεροσύνη στάζει,
μ' όλες τις στραβοτιμονιές, ελπίδα του δε χάνει.

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
γίνεται δεντροκορμαλιά, που τρέφει τα κλαριά της,
απ' της πατριάς τη γης μυζά, αρχαρικά βαριά της
κι αλλάζει-τα σ' αψό χυμό, στο ροδαμό που φτάνει.

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
γίνεται τίκλα, πάνω της που είναι στιβαγμένα,
αποτολμιές και πετυχιές και άθλα ψυχωμένα,
τα λιανολίθαρα αυτών πόχει για ζήση λειάνει.

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
γίνεται ζύγι που μετρά, βάρος σωστό που έχεις,
και σου το λέει στα ίσια, ώστε να το κατέχεις,
κι ιδέα να 'χεις κιάρα, η αξία σου που φτάνει.

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
την καρντινιάζει άσφαλα, του μπάρκου του τη ρότα,
δίχως να δίνει των καιρών, ρέζιγη μπαγκανότα,
κι είν' καπετάνιος, φόρτος του σ' αβάριες που δε χάνει.

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
της ψαρικής μαθαίνει-σου την τέχνη σε διβάρια,
και δεν ψηφά ανότιστο, να σε ταγίζει ψάρια,
τι, πείνας, κάποτες, οσκρός, μπορεί να σε κουρλάνει.

Πατέρας είναι, και αυτό ένας πατέρας κάνει,
σ’ έχει ωσάν γραμματικό, μαζί στην τιμονιέρα,
κι αν ανθιστεί πως σκλήρυνε το δοιάκι στη μπρατσέρα,
γίνεται νάβλερός σου, για ξέρα φωνή που βάνει…

Αυτά, μαθές, κι άλλα δεξιά, ένας πατέρας κάνει,
κι αν είν' η ζήση σου στρυφνή , δεν σου 'φταιξεν η μοίρα,
υπόλογη είν' η φτωχή, η πατρική σου κλήρα,
που όλες τις λειψάδες της, απάνω σου θα βγάνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2022