Εντροπια Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima) το δάσος άλλωστε δεν ήτανε δικό μου, ούτε και τ’ όνειρο θαρρώ, αλίμονο μου … Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΕΝΤΡΟΠΙΑ (Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2022)
Είδα πυκνό καπνό στο δάσος να φουντώνει,
τ’ ονείρου φάνταζε πως ήτανε η σκόνη,
δεν αντιλήφθηκα πως ήτανε τσιγάρο,
μέτρα κατάλληλα πυρόσβεσης να πάρω …
Κι αν τ’ αντιλήφθηκα, τυφλώθηκα απ’ την κάπνα,
το βλέμμα απόστρεψα, χωρίς να βγάλω άχνα,
το δάσος άλλωστε δεν ήτανε δικό μου,
ούτε και τ’ όνειρο θαρρώ, αλίμονο μου …
Είδα του γείτονα την πόρτα γκρεμισμένη,
από στρατιές κι ορδές της εξουσίας σπασμένη,
δεν θορυβήθηκα, για συνδρομή να τρέξω,
στον έρμο γείτονα, που τον πετάξανε έξω …
Τας χείρας νίπτοντας κι εγώ σαν τον Πιλάτο,
βουβά αλληθώρισα, στο θλιβερό μαντάτο,
η πόρτα άλλωστε δεν είναι ‘δα δικιά μου,
αλί στον γείτονα, μα θα ‘ρθει κι η σειρά μου …
Είδα τον άρπαγα την κόρη να βιάζει,
άχνα δεν έβγαλα, εμένα τι με νοιάζει,
άλλωστε αυτή δεν ήταν η δική μου κόρη
κι εκείνη τα ‘θελε, δεν πήγε με το ζόρι …
Εθελοτύφλησα, ντροπή μου, ποιος ξεπλένει ;
το αίμα της συνενοχής, που με βαραίνει,
την κόρη ατίμασα κι εγώ, με κάποιο τρόπο,
σε σάπιο τόπο, δίχως μέλημα και κόπο …
Ποιος θα συμβάλει να γλυτώσει η κοινωνία ;
απ’ των σαθρών, νωθρών καιρών την εντροπία,
έκαστος βλέπει τη δική του τη δουλειά,
σαπούνι αλείφοντας στου κόσμου τη θηλιά …
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-11-2022 | |