Στην όμορφη Χαλκίδα.-

Δημιουργός: Λαθραναγνώστης, Αλέξανδρος Φιλιππίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξεκίνησε από την πόλη του
με τη σκέψη του στην όμορφη Οφηλία
έφτασε στο τόπο της
αλλά όχι και σε κάποιο συμπέρασμα
νιώθει σαν αγριόχορτο που δεν ξεριζώθηκε
σαν έπαρση του παρελθόντος
ίσως γιατί τον κούρασαν οι παλιές αγάπες.

Χρειάζεται το ταξίδι ,τον οδηγεί στο άπειρο,
σε ανοιχτούς ορίζοντες ,τον οδηγεί στο φως.
“Γιατί πηγαίνω στη Χαλκίδα”, αναρωτήθηκε;
“Εκεί βρίσκεται ο καθρέφτης της ψυχής σου”
απάντησε μια λεπτή φωνή.

Η ψυχή του ανθρώπου δε φυλακίζεται
στα στενά περιθώρια ενός θεσμού ,
ούτε στο κάδρο ενός καθρέφτη.
Κι αν η ελευθερία δεν υπάρχει
μέσα του πουθενά δεν υπάρχει.

Η αγωνία και η έπαρση θεριεύει ,
χτυπά τρελά η κουρασμένη του καρδιά
σαν του Ευρίπου τα τρελά νερά.
Μπαίνει στην πόλη
σαν πλοίο που χάνεται στον ορίζοντα
αφήνοντας πίσω απόνερα ενοχών και τύψεων.

Κρατώντας το τιμόνι τ' αυτοκινήτου
σκέφτεται αν ακολουθεί δρόμο σωστό
αυτόν της λογικής ή τον άλλο της καρδιάς;
Τι θα συναντήσει εκεί που πηγαίνει;

Θα δει ο Άμλετ την Οφηλία του ,
την Οφηλία της απόγνωσης ;
Ο δρόμος που ακολουθεί είναι οδός ονείρων,
υπακούοντας συνειδητά στο δρόμο της καρδιάς.
Ποιο δρόμο να τραβήξει;

Δύο παιδιά τον βλέπουν έκπληκτα
“Που πάει αυτός τέτοια ώρα ;” ρώτησαν φωναχτά.
“Είμαι ο πρίγκηπας της συμφοράς “ απάντησε.
Η αδειανή καρδιά γοργά χτυπά
ακούγεται υπόκωφα ο ήχος
θαρρείς δονείται μαζί του ολόκληρη η πόλη.
Η καρδιά του έμεινε στη πόρτα που έκλεισε,
και η ψυχή του συνέχεια συγκλονίζεται
στην όμορφη Χαλκίδα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2022