αέρηδες

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο μ' αρέσει να κοιμάμαι οταν φυσάει...
Όχι αεράκι δροσερό, τραγουδισμένο .
Αλλά φουσάτο με μποφόρια φορτωμένο...
που και κλωνάρια μεστωμένα να λυγάει .

Μου έχει μείνει απ' τα χρόνια μου τα πρώτα ...
στο πατρικό μου ,πού ταν του Βοριά  μπαλκόνι .
Καράβι ακίνητο στης  φύσης  το αλώνι ...
με δίχως άρμενα και φλάμπουρα  και ρότα.

Η παρουσία του βοριά  ήταν συνήθεια ...
και τη βοή του όταν κόπαζε  ζητούσα .
Το  σφυριχτό του το νανούρισμα  ποθούσα...
Μες του μορφέα το κρυφό και την αλήθεια.

Έγινα φίλος του βοριά και των ανέμων...
Ταίριαζε φαίνεται στα μέσα μου η αντάρα.
Μ' έτρωγε πάντα  μιά αθέλητη  λαχτάρα...
ενδογενών ατοπημάτων και πολέμων .

Αναρωτιέμαι η ζωή που θα με πάει...
και σε ποιόν άδηλο θα με αφήσει τόπο.
Θάθελα όμως,να χαλάλιζε τον κόπο ...
όταν θα φύγω με μανία να φυσάει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2022