μποναμάδες

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χρόνια πολλά φίλες και φίλοι...
Καλή χρονιά να έχουμε!
Παιδικές μνήμες του τέλους της δεκαετίας του 50
η σημερινή ανάρτηση..
Να είστε όλοι καλά!
................
.....................

Σαν έφτανε πρωτοχρονιά κι ήμουν παιδί...
το μποναμά μου πρόσμενα με αγωνία .
Ήταν κρυμμένη στου μυαλού μου τη γωνία...
μία σπίθα που 'παιρνε φωτιά σαν το δαδί.

Από τα κάλαντα η μπάζα πενιχρή ...
κάποια ελάχιστα ψιλά και τ'άλλα είδος.
Φτωχός ο κόσμος κι ο παράς σαθρός και λίγος..
σπάνια  η όψη του ,χαμένη και ωχρή.

Αυτοσυντήρητα τα σπίτια του χωριού...
με τα χωράφια τους, τ' αμπέλια τους, τα λάδια.
Γερά κελάρια μα πουγγιά λειψά και άδεια...
για τις ανάγκες κάποιου γκρίζου  φεγγαριού .

Δεν ήταν όασης πηγή ο μποναμάς ...
σταγόνα ήταν μέσ τη δίψα της ανέχειας.
Πυγολαμπίδα μιάς θλιμμένης ασυνέχειας...
και στερημένης παροχής ο φαντομάς.

Ίσα να πάρεις κάποιες λίγες λιχουδιές...
Ζαχαρωτά, ένα γλυκό, λίγα μπισκότα.
Μία αλλιώτικη στη θύμισή μας νότα...
να εφρανθούν οι παιδικές μας οι καρδιές.

Ήτανε δύσκολη εκείνη  η εποχή...
και προσμονή του μποναμά το χαρτζιλίκι.
Με  κουρελόμπαλες, κυνηγητό , ξυλίκι...
έμοιαζε να ναι χειμαδιά κι απαντοχή.

Πόσο αλλάξανε  αλήθεια οι καιροί...
και πόσο άχρωμα όλα αυτά φαντάζουν.
Οι μποναμάδες πιά κανένα δεν εκφράζουν...
Της αφθονίας η πληγή δαπανηρή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2023