Σ' ένα συναξάρι οι πόνοι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ μιλώ με τα πουλιά
στην άγνωστη τους γλώσσα
στέλνω μηνύματα, φιλιά
και παίρνω άλλα τόσα.

Με τα περιστέρια μου μιλώ
σαν έρχονται στο τζάμι
τα σπουργιτάκια τα καλώ
να` χω αυγές ροδάμι.

Μιλώ σ` ένα κοτσύφι μοναχό
που κελαιδεί στη μυγδαλιά
λέω, σου μοιάζω, αχ! μικρό
κι` ακούγομαι στη σιγαλιά.

Διάλογο έχω με πουλιά
στης αετοφωλιάς το σπίτι
μου κελαηδούν γύρω βιολιά
κι` εγώ γυρεύω σκήτη.

Μιλώ σ` ένα γλάρο στα ψηλά
άσπρο, λευκό σαν χιόνι
με κελαιδίσματα πολλά
μιλώ σ` ένα ψαρόνι.

Μια αλκυόνη έχω παρέα
στο Ψαροπούλι εδώ και χρόνια
της φωνάζω, είσαι μοιραία,
κοίτα, παλιώσαν τα σεντόνια.

Στου Βουλκάνου τις κορφές
μιλώ σε χίλια τσιπουργιάννια
κι` όλο γράφω εγώ γραφές
στη τόση μου αφάνεια.

Κι` ονειρεύομαι, ονειρεύομαι
σ` ένα γερανό να μιλήσω,
στην Καππαδοκία πορεύομαι
εκεί να προσκυνήσω.

Να` χω πουλιά μες στη σπηλιά
αηδόνια, αητούς, μια αλκυόνη,
δοξάρια και επτά βιολιά,
σ` ένα συναξάρι οι πόνοι.

2-1-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2023