Κι όμως ...δεν χάνονται οι αγάπες

Δημιουργός: zari.kardias, ♥Νίνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νύχτες αναρωτιώμουνα πως(;) χάνονται οι αγάπες
αυτοί οι μεγάλοι έρωτες με αλάθευτη πορεία
από ζευγαρωτά πουλιά πως(;) γίνονται θηρία
(στο ακρογιάλι της καρδιάς υψώνουν γύρω φράχτες;)

Ο έρωτας λένε ως θεός γεννήθηκε απ το Χάος
παλεύει νάναι αιώνια κυρίαρχος του κόσμου
λέξεις-παγίδες μέσα του, παλιού άγραφου νόμου
(όποιος πιστεύει-δένεται μένει δικός του σκλάβος)

Μα οι άνθρωποι ανέτρεψαν μύθους και ιστορία
μες στο «για πάντα» της ζωής, βρίσκουνε σταυροδρόμι
τα χέρια τους χωρίζονται, χάνονται, μένουν μόνοι
(…πολλοί ελευθερώνονται …γι άλλους είν τιμωρία)

Δολοφονούν τον έρωτα; και λύνονται τα μάγια;
όλοι είναι συνένοχοι; μα ασύνδετο το τέλος;
και δεν γνωρίζουν βέβαια πως(;) έσπασε το βέλος;
(αγάπες του παράδεισου …σε απύθμενα ναυάγια)

Κι όμως …
…στης αγρυπνιάς το πέλαγος …φάρος από χαρτί
στίχο-απαντήσεις ρίχνουν φως την ώρα που αρμόζουν
«οι ποιητές -είναι γραφτό- αγάπες να διασώζουν»
(…γιαυτό κοιμήσου ησύχασε …καμιά δεν θα χαθεί)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2023