Στων ανθρώπων, ανθρώπων τη γύρη

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Όποιος δεν βαριέται το διαβάζει, σας ευχαριστώ πάντα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χαράξαμε στη πέτρα τρεις λέξεις,
εκεί ψηλά στο ξέφωτο.
Κάτω από το γέρικο πλάτανο,
ήπιαμε δυο γουλιές νερό,
στη βρύση της δημιουργίας
τινάζοντας τη σκόνη του καλοκαιριού,
στα λιωμένα μας παπούτσια
τραυματισμένα από την ανηφόρα
τις πέτρες, τις ξέρες,
ζητώντας με μάτια φλογερά
το κόκκινο ήλιο.
Μια σαύρα λιαζόταν στα ξερά χορτάρια,
τα φίδια πιστοί θεατές στη στέγη
του κόσμου,
κει που τα πουλιά, στήσαν τρελό χορό.
Μια μελωδία εντός μας.
Πιασμένοι χέρι με χέρι,
αδέρφια, μανάδες, φίλοι, γέροι,
κόβοντας τρία κλαδιά θυμάρι
και δυο δενδρολίβανο,
θωρώντας το χρυσό καρπό της ελιάς,
Ποθώντας τα χρυσά τα στάχια
στον ορίζοντα, ποθώντας
το μεστό καρπό,
κρατώντας ένα μαύρο καρβέλι,
δυο ελιές του τρύγου της Ανάστασης
που προσμένουμε να` ρθει.
Φορώντας το κόκκινο φουστάνι,
κόψαμε δυο σπαρτά,
χρυσοκίτρινα όνειρα.
Ανταμώσαμε χίλια λευκά περιστέρια,
διψασμένα κι` αυτά μιλούσαν
για τα δικά μας γράμματα.
Ένας αετός έσχιζε τα ουράνια.
Ζήλεψαν τα μάτια κι` είπαν τα χείλη,
να υψωθούμε, να πετάξουμε
και εμείς,
κάτω από το ζεστό βλέμμα της μάνας
του γέροντα.
Σμίγοντας οι ματιές των κοριτσιών
με τα κλαρωτά φουστάνια,
κει που τρυπώνει ο έρωτας
στης ψυχής χαραμάδες.
Έτοιμοι από πάντα, μια αγκαλιά
μια αλυσίδα, στα ριζά του γέρο
πλάτανου, που είδαν τα μάτια του
χίλιους ξωμάχους πάνω στη καρδιά του.
Ενωμένοι σ` ένα τρανό πανηγύρι,
στων ανθρώπων, ανθρώπων τη γύρη.
Μ` ένα σουγιά κοφτερό το σημάδι!!
στη πέτρα ν` αφήσεις του ονείρου πετράδι.
Τρεις λέξεις να ράνουν
τη πλάση.
Λευτεριά! ψωμί! ειρήνη!
Αγίασμα ιερό σ` αργυρό ένα τάσι.

19-1-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2023