ανάμνηση πικρή

Δημιουργός: tabasco0, Νίκος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θαμπό έγινε το τζάμι,
καθώς έπεφτε δυνατή βροχή.
Αν μ'αγαπούσες ένα δράμι,
δεν θα με τρόμαζαν οι κεραυνοί.
Θα φευγε τούτη η συννεφιά,
που μου πλακώνει την καρδιά.

Που να σαι μάτια μου γλυκά;
Ποιος σου χει πάρει τα μυαλά;
Και ότι ζήσαμε μαζί,
είναι ανάμνηση πικρή.

Τα μάτια σου πλέον είναι άδεια.
Το ρολόι σου διαρκώς κοιτάς.
Δεν ανταποκρίνεσαι στα χάδια.
Κοφτά κι αδιάφορα μιλάς.
Κάνω ότι δεν ξέρω που το πας
Το τέλος έρχεται για μας.

Που να σαι μάτια μου γλυκά;
Ποιος σου χει πάρει τα μυαλά;
Και ότι ζήσαμε μαζί,
είναι ανάμνηση πικρή.

Κάθομαι μόνος στο σκοτάδι.
Κάθομαι και κοιτάζω το κενό.
Έχω απομείνει απολειφάδι.
Χωρίς εσένα εγώ δεν ζω.
Τι γυρίσματα έχει ο καιρός.
Για σένα είμαι πια εχθρός.

Που να σαι μάτια μου γλυκά;
Ποιος σου χει πάρει τα μυαλά;
Και ότι ζήσαμε μαζί,
είναι ανάμνηση πικρή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2023