[μέμφομαι τον σίδερο και τις σιωπές]

Δημιουργός: Nemo, Odysseus Nemo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε που το αύριο πονάει,
χάνομαι.
Σε φλέβες οριζόντων σκορπίζω
[μέμφομαι]
το είδωλο του καθρέφτη σαν κυττάει
παράταιρα
σε σκιάσεις του φωτός π΄ αναγνωρίζω
ενδιάμεσα.

Τ’ όνειρο πάντα προσπερνάει
σαν σύννεφο
ομίχλης υγρασία που σκουριάζει
[τον σίδερο]
μέσα στο αίμα όπως κυλάει
τα ενδόμυχα,
σε φωτιές κι αναταράξεις κομματιάζει
τα εσώψυχα.

Οι νύχτες που περνάνε δίχως χρόνια,
χωρίς φωνές,
στήνουν στα πλοκάμια τους τις ήττες
[και τις σιωπές]
επάνω στα ουράνια και στα χθόνια
όπως φωτίζονται
με τις μέρες που γεννιούνται οι πίκρες
και καθρεφτίζονται.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2023