Γεμόφεγγο του χιονιού

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλή Κυριακή με πανσέληνο σε όλες και σε όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της πείνας γεμοφέγγαρο, αγαλιανά γλιστράει,
στον ουρανό αθόρυβα, κι απόκρυφα μετράει,
μιας στείρας γης, γιαλούσικης, τη θλιβερή λιγνάδα,
σαν, μ' αλαμπές τ', παιδέβεται, να σβήσει-της χλομάδα…

Φέξη του κακοσήμαδη, απάνω της απλώνει,
παίζοντας με τα σκήματα, που σκιάδες τα χρεώνει,
απόκοσμα φαντάσματα, στης χειμωνιάς ζοφάδα,
τράτο δεν έχει φώσι του, να σπείρει χρωμεράδα...

Νωρίς, τι κρίμα που 'φτασε... Δεν θα 'χει για παρέα,
της μυγδαλιάς τα λούλουδα, σε ρούγα του μοιραία,
απ' το κρυερό απόμουχρο, μέχρι την αβγηνάδα,
παρηγοριά, πως στέρφα γης φορά κάποια σπολάδα…

Μα, συ που ρίχνεις του ματιές, αριά και που, λαθραία,
μη λησμονάς, ξανά μοσκιά θα 'ρθει, και πως ακραία,
της σκέψης αποστάγματα, να καρτερούν στη ράδα,
τάξε, και μην αφήνεις-τα, ν’ αρμέγουν-σου γλυκάδα…

Ένα φεγγάρι είν' απλά, στης αγγαστριάς του μέρα,
κι αν στέρφα γης δεν το ψηφά, σαν πρόσβαρη φοβέρα,
εσύ τι το λοξοκοιτάς, και στην καρδιά σου κρυάδα,
πέφτει, πως στ' αστροζούδι σου, σκορπά, τάχα, στρυφνάδα;

Το δρόμο τ', άσε, να τραβά, στον κρυαδερό αιθέρα,
κι ανάχλιανε, με λόχη του γέλιου σ', τη βεγγέρα...
Ξανά σα φτάσει έγγομο, οι σκούληκες αράδα,
και οι κοκκινολαίμηδες, θα σέρνουν σερενάδα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2023