Ένα τραγούδι, για το βιός

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Ντυμένη στα λευκά η αετοφωλιά, χάρμα οφθαλμών, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα κυλούν σαν τη βροχή
σαν κάθαρση που μοιάζει
'ολα κυλούν με μια ευχή
μια σπίθα, ότι χαράζει.

Στου κόσμου τα ανθρωπινά
και της ζωής τα δίκια
τον έρωτα που μας πονά
μια ζειμπεκιά αντρίκια.

Όλα κυλούν και χάνονται
τα όνειρα μας τα μεγάλα
όσοι πονούν κι` αισθάνονται
κι` όσοι ανεβαίνουν σκάλα.

Όλα από πάνω μας περνούν
κι` αφήνουν τα σημάδια
οι πληγές που αιμοραγούν
στα μέσα μας τα βράδια.

Σαν την κρυστάλλινη βροχή
περνούν μήνες και χρόνια
πάντα κάνουμε νέα αρχή
να χουμε πλάτανου κλώνια.

Στις μακρινές μας τις πορείες
για την αγάπη, τη τιμή
για όσες φτιάξαμε ιστορίες
τα δεν, τα πρέπει και τα μη.

Περνούν σαν τρένα στο σταθμό
κι` αν το προλάβεις ένα
στο δρόμο για το πηγαιμό
σ` όσα ποθήσαμε, χαμένα.

Πέφτει βροχή καματερή
να πλύνει του κόσμου τ` άδικα
να` χαμε θεέ μου ένα βιολί
να παίζει στα λαδάδικα.

Με ένα μπουζούκι αντάμα
και στη καρδιά μαχαίρι
με γέλιο και με κλάμα
κι` ότι η ζωή μας φέρει.

Ρίξε θεέ μου μια βροχή
να βγω για να χορέψω
μ` ένα φουστάνι κρεμεζί
και ένα φιλί να κλέψω.

Να το κρεμάσω φυλαχτό
σαν έρθουν κι` άλλες μπόρες
και ένα κρινάκι να κρατώ
στο λόφο με τις ανηφόρες.

Ψηλά στη σκάλα της ζωής
κι` ας βρέχει ο θεός
ένα κρινάκι προσευχής
ένα τραγούδι, για το βιός.

6-2-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2023