Αγάπες ήταν, πεφταστέρια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Για τις παλιές τις αγάπες, καλημέρα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για τις χαμένες αγάπες μην κλαίς
να λες περάσανε το δείλι
κι` ήταν όλες τους ακριβές
είχαν κεράσι, γλυκό στα χείλη.

Για τις χαμένες αγάπες να γελάς
ήταν όλες, μια μικρή, μικρή θυσία
να τις θυμάσαι όπου κι` αν πας
κρινάκια ήταν, σε παλιά βιβλία.

Καντήλι με λαδάκι, άγιο φως
ταξίδι σαν πήγαινες στην αθανασία
για τις χαμένες αγάπες που ήταν βιός
πέρασαν φύγαν κι` άφησαν την ουσία.

Του ν` αγαπάς με την καρδιά
το να μαζεύεις τις αναμνήσεις
δεντράκια ήταν κι` αποθυμιά
κι` ένα ροδαμάκι στις αισθήσεις.

Φύλαξε τες πάντα σε μια γωνιά
θα σου χαμογελάει η καρδιά σου
κι` αν είχαν την απανεμιά
μικρό αστεράκι στα όνειρα σου.

Για τις χαμένες αγάπες να μιλάς
κάθε φορά που θα` χεις άλλο ταίρι
μην τις αρνιέσαι να φυλάς
σ` ένα κουτάκι ένα αστέρι.

Ένα αστέρι, η κάθε μια λαμπρό
που είχε βασιλικό στα χέρια
ένα δωράκι από Αυγερινό
αγάπες ήταν, πεφταστέρια.

Κάτσε θυμήσου, να γελάς μπορείς
μπορείς αλλιώς να τις βαφτίσεις
κι` αν πόνεσες, άκου να πεις
όμορφες, όμορφες ήταν οι αισθήσεις.

Μην την τραβήξεις τη χαρακιά
ασ` τες να έρχονται τις νύχτες
δες τα νιάτα, που είχαν μυρωδιά
δυο γιασεμιά, στις καληνύχτες.

Και έχε ένα γέλιο τη φορά
σαν κρύβονται τα βράδια
στου ονείρου σου μέσα τη φθορά,
κράτα τες, σε λευκά τετράδια.

23-2-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2023