Με χρυσοκόκκινη κλωστή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Κι` αυτό από το ράφι, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άκου ψυχή μου τα πουλιά
γλυκά που κελαιδούνε
κι` έλα δώσε τα φιλιά
σ` αυτούς που αγαπούνε.

Άκου πως στήσανε χορό
στης μυγδαλιάς λουλούδια
και πες όλα τα μπορώ
όλα της γης πρελούδια.

Τα` χω εδώ ψηλά, στο θεό
ψηλά, ψηλά στα κάστρα,
μην πεις ψυχή μου δεν μπορώ
να ζωγραφίσω τ` άστρα.

Φόρα φουστάνι θαλασσί
και βγες μ` αυτά σεργιάνι
να λυτρωθείς μες στην αυγή
να πλέξεις και στεφάνι.

Στης αμυγδαλιάς τον ανθό
που` ναι νυφούλα, στάσου
μην τον φοβάσαι το καιρό
κι` όλα θαν δικά σου.

Πουλιά και μέλισσες βιολιά
κι` άκου θα ξημερώσει
άκου ψυχή μου τα πουλιά
και έχε λαχτάρα τόση.

Μια ποιμενική δικιά σου
σήκω και πιάσε το χορό
άκου πως χτυπά η καρδιά σου,
η πλάση γέμισε νερό.

Άκου ψυχή μου τα πουλιά
κι` ο ήλιος θα ροδίσει
να` χεις μεγάλη αγκαλιά
κι` η ρόδα θα γυρίσει.

Στης αμυγδαλιάς το κήπο
στης πλάσης το μπαλκόνι
και λέγε, κάπου ανήκω
πιάσε αργαλειού στημόνι.

Κι` ύφανε την αγάπη
με χρυσοκόκκινη κλωστή
και πες πως μια ενάτη
είναι όλη μου η ζωή.

24-2-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2023