Μαβιά αμαδρυάδα

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλημέρα σε όλες και σε όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το
φως
χυμά
γαλάζιο
στα κλώνια μέσα,
τ' ανθάτα της μελικουκιάς,
και σε μαβί, που αγαπάς, παίρνει ν' αλλάζει...
Μπορεί να φταίει ο ανθός, μπορεί που διάλεξες, σιμά του, να στρεχιάζεις…

Και
δεν
μπορώ,
μια θύμια,
από τους θρύλους.
ν’ αρπάξω, τους πανάρχαιους,
μια στόριση για το ωριό δεντρί, να κλείνει,
παρά, των βόρειων, μια, πως από τέτοιο τάχα κρεμάστηκε ο Ιούδας…

Μα
‘γω
ποτές
προδότης
γλυκιάς αγάπης,
στα καρδιοφύλια μας π' ανθεί,
θεληματάρικος δεν πρόκειται να γίνω...
Χροιές, να μου δείχνεις, της κορμανθίας, απλά και μόνο για την εμορφιά τους…

Δε
θα
κρυφτώ,
ωστόσο...
Να γίνει θρύλος,
θα 'θελα η αγάπη μας,
το υπαρχτό που με τα νείρατα μπολιάζει…
Τότες, μπορεί, μαβιά αμαδρυάδα, μιτάρια των παραμυθιών να σιάζει...

Υ.Γ.
Οι συλλαβές της καθεμιάς στροφής αποτελούν ακολουθία Fibonacci: Fn = Fn-1 + Fn-2 με F0 = 0 και F1 = 1

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2023