επιχειρωντας

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>επιχειρωντας</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>επιχειρωντας</b><p>Δημιουργός: tabasco0, <i>Νίκος </i><p><i> επιχειρωντας να κανω τεχνη με ευτελη υλικα</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>αν η καθημερινοτητα καταλαμβανει το 99% της ζωης μου εχω 2 επιλογες:να συνηθισω το κλουβι μου ή να δραπετευσω.Κατα την γνωμη μου και με βαση τις εμπειριες μου τα παντα ειναι κλουβια.Βγαινεις απο το ενα<br />
καταληγεις σε ενα αλλο και ουτω καθεξης.Ματαιοπονια λοιπον η επανασταση;Οχι.Υπαρχει καιρος για αντιδραση οπως υπαρχει καιρος για δραση.Σπας τα πρωτυπα συντριβεις τα καλουπια και φτιαχνεις τους δικους σου Θεους.Δημιουργεις ενα τοπο με ενα τροπο που μπορεις να ζησεις δεν πνιγεσαι δεν αποτρελαινεσαι.<br />
Ετσι λοιπον γινεται μια συνθηκολογηση με τον εαυτο μου.Εγω θα ζησω στο κλουβι μου κι αυτο θα εχει παντα την πορτα ανοικτη αν θελω να φυγω.Περασαν 10 χρονια ετσι και λειτουργει.Καμμια φορα με πιανει η λαχταρα του ταξιδιου να τα αλλαξω ολα να τα καταστρεψω ολα και να τα ξαναχτισω απο την αρχη σαν την ονειροξη των αναρχικων.Αυτο ομως μοιαζει με ονειρο-εστω με ενα ονειρο που δεν θελω να τελειωσει-αλλα τελειωνει<br />
κι επομενη μερα για να την αντιμετωπισω δεν βοηθα το μυαλο αλλα η καρδια.Το αποσταγμα το ακριβο σου αρωμα ειναι οτι αγαπας.Τους ανθρωπους τα πραγματα τις καταστασεις.<br />
Αυτα περιπου σκεφτομουν καθως μεταξυ υπνου και ξυπνιου.Σηκωθηκα απο το κρεβατι φορεσα τις καλτσες μου<br />
και ενα τζιν με ενα τισερτ.Αλλαξα γνωμη εβγαλα το τζιν.Καθως γινοταν αυτο οι ξεχειλωμενες καλτσες αρχισαν να βγαινουν μαζι με το τζιν.Χωρις καφε χωρις καν να εχω κατουρησει να εχω ριξει εστω λιγο νερο στην μαπα μου<br />
ηταν εξοργιστικο.Εμεινα με το σωβρακο και βρηκα μια το κατω μερος μιας φορμας.Ξαναφορεσα τις καλτες κι<br />
εβαλα την φορμα.Τοτε μου καρφωθηκε στο μυαλο να βαλω μια βερμουδα.Σκεφτηκα οτι αν ξαναβγαιναν οι καλτσες καθως κατεβαζα την φορμα το πιθανοτερο θα ηταν να ξαπλωσω στο κρεβατι και να μην ξανασηκωθω<br />
για τουλαχιστον 12 ωρες.Σκεφτηκα τις επιλογες μου.Τελικα εκανα το εξης-εβγαλα την φορμα οσο πιο αργα μπορουσα.Ε λοιπον οι καλτες εβγαιναν εξισου αργα βασανιστικα αργα.Ξαναδοκιμασα με το γρηγορο.Οι γαμημενες οι καλτσες βγηκαν αμεσως.Πλεον το θεμα το πηρα επι προσωπικου.Δεν ηταν παρα ενα ζευγαρι ξεχειλωμενες καλτσες-δεν μπορει να ημουν πιο ηλιθιος απο δαυτες.Οχι ρε φιλε.Εχεις βρεθει ποτε σε τετοια φαση;Αντι-Κοελιο;Καθησα λοιπον και το φιλοσοφησα.Ο διαολος να με παρει βρηκα μια καποια λυση.Σηκωθηκα ορθιος μαλλον για να το απολαυσω καλυτερα κι εβγαλα την πρωτη πατσαβουροκαλτσα.Το σχεδιο ηταν απλο και ιδιοφυες.Αφου οι καλτσες αν κατεβαζα την φορμα θα εβγαιναν τις εβγαλα εγω απο μονος μου.Χαχαχαχαχαχα.<br />
Παω λοιπον να βγαλω την δευτερη μες την καυλα παραπατω χτυπω στην κοχη του κρεβατιου και ολα μαυριζουν.<br />
Οι γραμμες αυτες ειναι  απο ενα κρεβατι νοσοκομειου.Η Ποπη με κοιταζε στα ματια σαν να μουν κοπρια-αν μιλαγε θα μου λεγε "βρε μαλακα πως εμπλεξες παλι;"Εγω που ειχα ορο της ζητησα μια χαρη.Να δει αν φορουσα  καλτσες-ξεχειλομενες καλτσες.Συντομα ειδα την πλατη της καθως απομακρυνοταν.<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2023</td><td valign=top></td></table><br />