νιότη

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσο ζηλεύω τα χρυσά φτερά της νιότης...
Μπορείς μαζί τους στα ουράνια να πετάξεις.
Μπορείς τον κόσμο να πιστεύεις πως θ'αλλάξεις...
και κάθε εξέλιξης να είσαι θιασώτης.

Είναι τα νιάτα της ζωής η Πανδαισία...
Όλα τα χρώματα στη χάρη τους ταιριάζουν.
Τ' αγγίγματά τους γοητεία ευωδιάζουν...
Νέκταρ κερνάνε και σερβίρουν αμβροσία.

Ζήστε τη νιότη , σ' όλο της το μεγαλείο...
Αμφισβητήσεις , ανοχές , επαναστάσεις.
Έρωτες , λάθη , ξεφαντώματα και ενστάσεις...
Μα και σπουδές κι αναζητήσεις και βιβλίο.

Και μην ξεχνάτε ,μόνο μιά φορά ειν' τα νιάτα...
Αν δεν τα ζήσετε, το κρίμα σας μεγάλο.
Θα είναι άρνηση στης φύσης το ρεγάλο...
και περιφρόνηση στου χρόνου τα τσιτάτα.

Να χα τη δύναμη τα χρόνια να γυρίσω...
και ότι έχασα να το κερδίσω πάλι.
Μεσ' από φλόγες να περνούσα και ατσάλι... 
της ατολμίας μου τα άνθη να μυρίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2023