Το άδειο πρωί

Δημιουργός: Φιλήμων, Φιλήμων Ιωάννου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είσαι μέσα μου
βλέπω να φεύγεις,
πέφτεις σε γκρεμό δίχως τέλος
σαν όνειρο κακό
που τελειωμό δεν έχει.
Ο κόσμος χάνεται από μπροστά μου,
χάνεσαι και συ,
σαν μια χαρά που λίγο κρατεί
σαν τραγούδι της πρωτομαγιάς
όταν άνθρωποι και πλάση ξεφαντώνουν.
Μουδιασμένος την αυγή
ανάμεσα στις ακτίνες του ανοιξιάτικου ήλιου
σκεπάζεις την πλάτη μου με το πέπλο της νύχτας
και διασχίζεις σιωπηλά το κορμί μου,
ένα περιπλανώμενο φτερό του ανέμου
σπάει τον ύπνο μας
το κρύο ασημένιο φεγγάρι
πέφτει στη θάλασσα γεμάτο σιωπές.
Το απόγευμα μετατρέπεται σε καταιγίδα,
νερό πέφτει από ψηλά.
Το κίτρινο τριαντάφυλλο ανοίγει
ξαφνιασμένο στον κρύο αέρα
κι εσύ ακούς το μυστικό
που δονείται σαν ηχητικός σεισμός.
Όταν σκεπάζεις την πλάτη μου
με το πέπλο της νύχτας,
μια παπαρούνα καίει ανάμεσα στα δάχτυλά σου.
Η αγάπη ανοίγει τα φτερά της
σ' ένα τραγούδι με χίλιες στροφές,
και γίνεται ήσυχο ποτάμι.

Θεσσαλονίκη 13 Ιουνίου 2023

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-06-2023