Η φωτιά που καίει

Δημιουργός: Επίκτητος, Πάρις Πλατανιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε μια έρημη σιωπή,
σαν το δρόμο όπου έχει συντελεστεί ένα ειδεχθές έγκλημα,
βρίσκομαι χωρίς αναπνοή ώστε τίποτα να μην ενοχλεί τον θάνατό μου,
σ' αυτή τη μοναξιά όπου βρίσκεται ο τάφος του κρεβατιού μου
αφήνω τον εαυτό μου να βγει αργά σε μια ατελείωτη κατάβαση,
χωρίς χέρια για να φτάσει χωρίς δάχτυλα στο κλαβιέ ενός αόρατου πιάνου
με ένα βλέμμα και μια φωνή που δεν θυμάμαι να βγήκε από τα χείλη μου.
Μια φωνή που δεν είναι δική μου μέσα από τη φωτιά που καίει
σαν κραυγή στο αγωνιώδες παιχνίδι ενός καθρέφτη μέσα στον άλλο,
η φωνή μου πέφτει ωριμάζει και χάνεται σ' ένα γυάλινο πάγο.
Ο χτύπος της καρδιάς ταραγμένη θάλασσα στην οποία νοερά παλεύω
ενώ έχω αφήσει τα πόδια και τα χέρια μου στην ακτή,
νιώθω το σύνολο των νεύρων να πέφτουν από μέσα μου
να φεύγουν σαν το ψάρι που συνειδητοποιεί ότι λιγοστεύει το νερό,
κι οι κρόταφοι μου να μην αντέχουν τον πόνο
κι ο ύπνος με το θάνατο να μην έχουν τίποτα μεταξύ τους να πουν.

Θεσσαλονίκη 25 Ιουνίου 2023

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-06-2023