Αλκυόνη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Αλκυόνη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Αλκυόνη</b><p>Δημιουργός: bobxaman, <i>Μπάμπης Αμανατίδης</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
Κουδουνίζει τα χρωματιστά της βότσαλα διαβάζοντας τα βιβλία που διάβασα προσέχοντας τις υποσημειώσεις μου με Faber. Κι όταν αρχίζει η βροχή, γεμίζει το δωμάτιό της με χαμόγελα  είναι κορίτσι που της αρέσει να πιάνει τ' αστέρια και την ουρά του κομήτη  που έρχεται για λίγες νύχτες από το νότο σαν πηγή του μαγεμένου γέλιου της.  Κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης η λαμπερή Αλκυόνη                                                                             η περισσότερο ξεχωριστή από τις επτά Πλειάδες.                                                                              <br />
 Με αναζητά με τα σταθερά χέρια της να κάνω φανταστικά ταξίδια                                                      <br />
 σε χώρες λευκές σε μια γωνιά ονείρων όπου η ζωή μόλις αρχίζει.                                                        <br />
 Μ' αγκαλιάζει κι αμέσως ξεχνώ τις μαύρες έννοιες, με φιλά κι αμέσως γίνομαι Θεός                                                                     με όψη και δύναμη σαν του Ερμή σαν άγγελος επί της γης                                                                <br />
  η όψη της  πάντα με συνοδεύει κι η εύνοιά της με συντροφεύει                                                           <br />
 στις δύσκολες κακοτοπιές της ζωής.                                                                                                  <br />
 Ανίκανες οι λέξεις να περιγράψουν της αγάπης της το δόσιμο,                                                        <br />
 καμία αίσθηση δεν είναι ισάξια της ηδονής αυτής της υπέρτατης στιγμής,                                       <br />
 απόψε είναι το λυγερόκορμο λαμπερό άνθος της νύχτας μ' αρώματα που μοσχοβολούν,                             εξαίσιο αγγελούδι, αυτή τη νύχτα που η εντροπία  όρισε την σύναξη των πλανητών                            <br />
 λάμπουν τα μάτια της θαρρείς είναι η γενεσιουργός της αγάπης η αιτία,                                            <br />
  κάθε μέρα γράφω γι αυτήν για τη λάμψη των ματιών της που επιθύμησα                                              <br />
που ήταν γεμάτα υποσχέσεις.                                                                                                                  <br />
  Η απόδειξη της ύπαρξης της είναι κάθε νύχτα φανερή                                                                           <br />
 και δε μπορώ να φανταστώ ζωή χωρίς αυτήν.                                                                                     <br />
  Είναι η διαυγής επίγνωση του ν' αγαπάς το αόρατο και να περιμένεις το απρόβλεπτο.                  <br />
Αυτή η επίγνωση είναι η αγωνία της σκέψης ότι υπάρχει για μένα και υπάρχει  για να υπάρχω.	<br />
Αν είναι παντού, στο νερό και στη γη, στον αέρα που με περικλείει και στη μαινόμενη φωτιά.<br />
κι αν έρχεται μαζί μου παντού στις σκέψεις μου, στην ανάσα της αναπνοής μου                                 <br />
  και στο μπερδεμένο μου μυαλό θα είναι για τη ζωή μου,                                                                     <br />
 νερό, φωτιά και αέρας που αναπνέω. Γνωρίζω δε θα σε ξαναδώ δε με πειράζει λέει ο εγωισμός μου φτάνει που σ' αγαπώ μαράζι δεν έχω, ας είναι βαρύς ο χωρισμός, αγάπη μου είσαι η προσωποποίηση του ομορφότερου μύθου, η φλόγα των χειλιών σου   είναι σαν το αίμα που κοχλάζει κι η ματιά σου ηλιακή καταιγίδα,                                                             τ' άστρα ποτέ δεν ξεστρατίζουν από την πορεία τους όπως εσύ συνηθίζεις να κάνεις.                                                                                                                                                                    Η αγάπη ανοίγει τα φτερά της σε ένα τραγούδι με στροφές                                                                     <br />
 και γίνεται πλημμυρισμένο ποτάμι, μια μακριά βουή υπόκωφη φωνή που κλαίει.                             <br />
  Ακούω τη μουσική του σώματός σου στις άκρες των δακτύλων μου.                                                 <br />
  Ένας ερωτευμένος χαμένος στα σκοτάδια της μοναξιάς του κραυγάζει:                                                                                                                                                                                                                 “Το παν είναι μόνο ν' αγαπάς αλλά και ν' αγαπιέσαι” . Το δέρμα της άσπρο σαν ελεφαντόδοντο        <br />
 τα μαλλιά της σαν στάρια της Λιβύης, γιατί να μην είμαι μεγάλος ποιητής να υμνήσω                         <br />
 με όμορφα συναισθήματα και εικόνες την απέριττη ομορφιά της; Θα βρω και θα τη δώσω κρύο νερό πηγής της ανατολής νέα κι όμορφη να είσαι πάντα με το ελιξίριο της ζωής, να βρίσκεσαι παντού σε ευωδιαστά περιβόλια, η όψη σου κυριαρχεί κι ανθίζει   στο καταχείμωνο ο κήπος της προσμονής, όλα μπορώ της ζωής μου τ' αξιοπερίεργα να λησμονήσω εκτός από τη λάμψη των ματιών σου αυτών των ματιών που γνώριζαν                         της ψυχής μου τους κώδικες, το άγγιγμα σου μικρή αγαπημένη ζεσταίνει το κρύο μέρος της καρδιάς όπως ο ήλιος ζεσταίνει την πλάση, σαν ποιητής που με τις λέξεις ζεσταίνει  τις ψυχές των κοριτσιών, αυτή τη νύχτα των πεφταστεριών τα μαύρα μαλλιά σου  θα στολιστούν με πολύχρωμα αστέρια από τις όμορφες Πλειάδες, κοιμάσαι όμορφη κι αμέριμνη ενώ εγώ για σένα λιώνω κοιμάσαι κι ονειρεύεσαι ηλιοτρόπια κι εγώ νοιώθω τη μοίρα του σκιάχτρου έχεις μέσα σου τη φλόγα πυρετού που τόσο πολύ με καίει,                                               λάμπεις μέσα σου στη νύχτα σαν τον πλανήτη σου την Αφροδίτη και σκορπίζει ανταύγειες λαμπερές στο λικνιστό σου διάβα, πίσω από τις κουρτίνες του κλειστού παράθυρου  βλέπω λαμπερές πυγολαμπίδες να πετούν ακανόνιστα σαν αναλαμπές φωτιές και σένα να τις χαϊδεύεις όντας θλιμμένους, μαζί θα ταξιδέψουμε στη χώρα που ονειρευτήκαμε όταν ήμασταν παιδιά νέες εικόνες νέα χρώματα καινούργιες θάλασσες, μη βιάζεσαι άσκησε την υπομονή περίμενε στη νέα χώρα θα υπάρχει προοπτική, όλες οι εποχές υπάρχουν στο βλέμμα σου το καλοκαίρι  στην κόρη του ματιού η άνοιξη στη χαρούμενη ματιά το φθινόπωρο με το χειμώνα στο θυμό .<br />
<br />
Θεσσαλονίκη 7 Ιουλίου 2023<br />
                                                     <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2023</td><td valign=top></td></table><br />