πένθιμο (για έναν φίλο...)

Δημιουργός: KaterinaKritik, Κατερίνα Κρητικ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ώρα που πετούσαν δυο πουλιά,
στάθηκε μπροστά μου η χαρά.
Προσπέρασε…

Λουλούδιασε απ’ άκρη σ’ άκρη η γη
κι η Άνοιξη ξεπρόβαλε χρυσή
Και πέρασε…

Και μύρισε ο Μάης γιασεμί,
άναψε το φεγγάρι τ’ ασημί
Μα εγώ στο παραθύρι τ’ ανοιχτό,
μια θλίψη κι ένα βάσανο κρατώ.

Στο δρόμο τη σκια σου αναζητώ
Μήπως περάσει πάλι από εδώ….


Τη μέρα που σιωπήσαν τα σκυλιά
Σε πήρε τούτη η γη μια αγκαλιά
Βυθίστηκες

Δε γέλασα από τότε άλλο πια.
Τριγύρω παίζαν, τρέχαν τα παιδιά
Κοιμήθηκες

Μια μαργαρίτα απόμεινε στο βάζο
Μαράθηκε στο πλάι μου κι αυτή

Απ’ την καρδιά μου δάκρυ κι αίμα στάζω
Σ’ ένα ποτήρι άδειο με κρασί

Και βάζω την κορνίζα τη λευκή
Στη θέση που καθόσουνα εσύ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2023