Η φωνή που καίγεται

Δημιουργός: Επίκτητος, Πάρις Πλατανιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα σε μια έρημη σιωπή
σ' ένα δρόμο που θα φιλοξενήσει ένα έγκλημα,
χωρίς ανάσα, σ' αυτή τη μοναξιά χωρίς τοίχους
έφτανα σε μια ατελείωτη κατάβαση
κι η κραυγή που ακουγόταν δεν έμοιαζε να είναι δική μου
μέσα στο νερό, μέσα στο γυάλινο αέρα,
μέσα στη ζωηρή φωτιά που έκοψε την κραυγή.
Και στο αγωνιώδες παιχνίδι του ενός καθρέφτη
μπροστά στον άλλο η φωνή μου έπεφτε, ωρίμαζε, καιγόταν
σαν την κραυγή του δάσους που καίγεται
κι αδυνατούμε εμείς να αντιληφθούμε
όπως η κραυγή του πάγου που δεν αντέχει το βάρος και υποχωρεί
ο χτύπος της καρδιάς μια αφιλόξενη θάλασσα
γιατί έχω αφήσει τα πόδια και τα χέρια μου στην ακτή.
νιώθω τα νεύρα μου ο δίκτυο των νεύρων μου να πέφτει από μέσα μου
γιατί ο ύπνος και ο θάνατος δεν έχουν τίποτα να πουν μεταξύ τους.

Θεσσαλονίκη 13 Ιουλίου 2023

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2023