Έρημη σιωπή

Δημιουργός: Επίκτητος, Πάρις Πλατανιώτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν οι άντρες σηκώνουν τους ώμους και περνούν αδιάφοροι
ή όταν λένε τα ονόματά τους και η σκιά τους εκπλήσσεται
όταν μια σκόνη λεπτότερη από τον καπνό προσκολλάται
στους κρυστάλλους της φωνής και στο δέρμα των προσώπων
όταν τα μάτια κλείνουν ερμητικά όπως τα παράθυρα
στις πόλεις του ιταλικού νότου εξ αιτίας του των ακτίνων
του άσωτου ήλιου και προτιμούν τη σιωπή και τη σκιά
όταν η ζωή ή αυτό που λέμε ζωή έρχεται και φεύγει χωρίς να τη νιώσουμε
όταν αυτή η ζωή θέλει να παραδοθεί δειλά στο σκοτάδι
χωρίς καν να μας πει την τιμή του ονόματός της
όταν στη μοναξιά ενός νεκρού ουρανού ξεχασμένα αστέρια λάμπουν
και η σιωπή της σιωπής είναι τόσο μεγάλη που ξαφνικά θέλουμε να μιλήσει
ή όταν από ένα στόμα που δεν υπάρχει βγαίνει μια ανήκουστη κραυγή
και ρίχνει το ζωντανό φως της στα έκπληκτα πρόσωπά μας
τότε όλα θα έχουν πεθάνει μέσα μου τόσο σκληρά και αργά
που είναι τρομακτικό να υψώσω τη φωνή μου και να ρωτήσω "ποιος ζει".
Αμφιβάλλω αν θα απαντήσω στη σιωπηλή ερώτηση με μια κραυγή
από φόβο μην μάθω ότι δεν υπάρχει πια γιατί ίσως η φωνή δεν ζει
παρά σαν ανάμνηση στο λαιμό και δεν είναι η νύχτα αλλά η τύφλωση
που γεμίζει τα μάτια μας με σκιά κι επειδή η κραυγή
είναι η παρουσία μιας αρχαίας αδιαφανούς και βουβής λέξης
που ξαφνικά ουρλιάζει γιατί η ζωή και μοναξιά
θυμάται τους ουρανός και δεν είναι παρά σκιές λέξεων
που έρχονται και φεύγουν τη νύχτα.


Θεσσαλονίκη 28 Ιουλίου 2023

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2023