Πασιέντζες

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Γράφτηκε στις 1.8.2023

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρίχνω πασιέντζες κι άμα βγουν,
μπορεί κι εσύ να βγεις μετά,
ποιος ξέρει;
Μού το ’πες, οι άνθρωποι σιγούν,
σαν κάτι, τόσο είναι κοντά
και δεν απλώνουν, οι δειλοί,
το χέρι.

Σε ψάχνω μέσα στα ταρώ,
ποιος, μ’ αλυσίδες, σε κρατά
δεμένη;
Χωρίς τροφή, χωρίς νερό,
σε κατασκότεινον οντά,
μια ιέρεια του έρωτα, π’ αργο-
πεθαίνει.

Στα κατακάθια του καφέ,
το πρόσωπό σου, με κοιτά
θλιμμένο.
Κι έννοια σου, κρύβω στον μπουφέ,
τα βότανα και τα φυτά,
για το μαντζούνι τ’ απαγο-
ρευμένο.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2023