Ξεθωριασμένα ρούχα

Δημιουργός: « Ακρόνειρο », Εξωγήινος..

Και να φανταστείς ότι (κάποτε) με φώναζες ουράνιο τόξο..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Με ρώτησαν τι είναι,για μένα οι παπαρούνες.
Τους είπα η ζωή,της άνοιξης το αίμα.
Το φως σ’ένα ετοιμόρροπο και γερασμένο τούνελ,
βγαίνοντας νιώθεις τυχερός,σαν βρίσκεις ένα κέρμα.

Με ρώτησαν για μένα,τι είναι η αλήθεια.
Τους είπα πως το ψέμα,δεν ζει για να γεράσει.
Γι’αυτό όταν την μάθεις,ο πόνος της συνήθεια.
Να την ακούς και να την λες,χωρίς καμιά παύση.



[I]Μα όταν με ρώτησαν,τι είσαι εσύ για μένα,
ένα μπουκάλι είπα,που του’κλεψες το πώμα.
Τους έδειξα τα ρούχα μου,που ήταν ξεθωριασμένα.
Κι αυτά τα ρούχα κάποτε,ήταν γεμάτα χρώμα.[/I]


Με ρώτησαν τι είναι,για μένα το φεγγάρι.
Τους είπα ένας άνθρωπος,που τον κοιτούν με δέος.
Τίποτα αλήθεια δεν ζητά,μα μια μικρούλα χάρη.
Τα παράπονά σου,να του τα πεις ευθέως.

Με ρώτησαν για μένα,τι είναι η καρδιά.
Τους είπα τατουάζ,που στην ψυχή χαράζουν.
Μα σε άλλους είναι χιόνια,πάνω σε κλαδιά,
που απ’το πολύ το βάρος,το σπάνε το ρημάζουν.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2006