του μισεμού τα καλοκαίρια

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω μία λύπη απόψε, που με κατακλύζει...
από την πιο μικρή κορφή, μέχρι τα νύχια.
Λύπη απέραντη ως της καρδιάς τα μύχια...
Λες και σταμάτησε ο χρόνος να γυρίζει.

Ξέρω τι φταίει και δεν ψάχνω την αιτία...
Ψάχνω μονάχα το μερίδιο στο λάθος.
Αν φταίει το λάθος ή της στόχευσης το πάθος..
Αν ήταν θέληση ή σπάνια συγκυρία.

Φταίει που τέλειωσε κι αυτό το καλοκαίρι...
κι ας απομένουν αρκετές ακόμη μέρες.
Κι ας μην εδρόσισαν ακόμη οι εσπέρες...
Κι ας καίει ο αγέρας σαν φυσάει το μεσημέρι.

Το καλοκαίρι το ρυθμίζει ο ερχομός σας...
Είναι μακρά ή προσμονή της έλευσής του.
Όμως βραχεία ή ακτίνα της φυγής του...
κι η σχετικότητα του χρόνου στοχασμός σας.

Τώρα τριγύρω όλα μοιάζουν πετρωμένα...
κι η παρουσία σας παντού ζωγραφισμένη.
Μόνο στο βάθος μιά ελπίδα απομένει...
πως θάρθουν κι άλλα καλοκαίρια λατρεμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2023