Μες στης σπηλιάς τη πέτρα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, το ποιηματάκι της φυγής.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να` χα φτερά να πέταγα
να έψαχνα τον ήλιο
και στα μεγάλα πέλαγα
να` χω τρανό βασίλειο.

Να` μουν σπουργίτι στην αυλή
και να` χα ένα ταιράκι
να έκανα μια προσευχή
ν` άναβα ένα κεράκι..

Ψηλά στην άκρη στο βουνό
γεράκι στη φωλιά μου
κι` όταν θα` ρχεται δειλινό
ν` ανοίγω τη καρδιά μου.

Να` χα φτερά σαν αετός
μες στη Καππαδοκία,
τρανός, περήφανος, εαυτός
στων γερανών τη κατοικία.

Φωλιά να είχα, θαλπωρή
με πουπουλάκια στρώμα
κακό να μη με καρτερεί
να` χα αητού το χρώμα.

Να` χα φτερούγες δυνατές
να γύρναγα τη πλάση
και να` ταν της ψυχής αυτές
στα ύψη ένα γιορτάσι.

Να` χα φτερά του γερανού
σε χώρες με ειρήνη
και να μιλάω του ουρανού
μες σε πουλιά, σε σμήνη.

Εκεί ν` ανήκω, να χαθώ
μες στης σπηλιάς τη πέτρα
κι` όταν φωνάζω σ` αγαπώ
να με ακούει η πλανεύτρα.

6-10-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2023