Ήλιος να βγει δοξαστικός

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Γραμμένο με λύπη, μεγάλη λύπη, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι σαπίλα! θεέ μου
τι σκόνη! τι σκουριά,
που πήγε ταχα η αλήθεια
πως μάτωσε η γη
πως πνίγει ο αέρας
που χάθηκαν τα πουλιά
που πήγε τ` άσπρο γιασεμί
και το αγριοβοτάνι.
Λάσπη! απλώθηκε παντού
και έχω αγωνία μην λερωθεί
το άσπρο μου φουστάνι.

Και θέλω να φωνάξω
ένα κυκλάμινο να ψάξω
να βρω στη μουσική
μια μελωδία τόση
μήπως με σκοτώσει,
τούτη η άθλια εποχή.

Κι` όλο κοιτώ τα χέρια μου
τα καθαρά μια ζήση
που` χουν κλαδί βασιλικό
που` χουν κλαδί αρμπαρόριζα
που` χουν γλυκό το χάδι,
σε τούτο δω το σκηνικό
σε τούτο δω το σύρμα
που καταπίνει κρίνα.

Σάπιος αέρας!
λερή ζωή,
ματωμένα τα φεγγάρια,
πέφτει στο κόσμο μια βροχή,
μα τι να καθαρίσει,
ποτάμια βουερά πολύ
κι` ανταριασμένο κύμα
χρειάζεται τούτη η εποχή
να ξεπλυθεί το κρίμα.

Ήλιος να βγει δοξαστικός
σ` όλης της γης σκοτάδια
λίγο να ανασάνω
μια προσευχή να κάνω.

Για τα μικρούλια τα παιδιά
για τα κουρέλια της ζωής,
ν` ανοίξουνε κρουνοί
να` βρω ζωή να ζήσω,
τι σαπίλα! θεέ μου
και το στασίδι σου
πληγή
τις αλυσίδες
που ν` αφήσω.

Και θέλω να φωνάξω,
σταματείστε τη γη
που γινε όλη μια πληγή,
μια ανεμώνα να την ψάξω
να στολίσω τα χέρια μου.
Και θέλω να φωνάξω,
κόρακες!!
μακριά από τα περιστέρια μου.

19-10-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-10-2023