Δικά μας γη και χώμα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, με το χέρι στην καρδιά, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις πικροδάφνες ζήλεψα
που χανε τα στεφάνια
περπάτησα, ταξίδεψα
στη τόση μου αφάνεια.

Ήρθαν οι μνήμες σαν βροχή
για τη γλυκιά πατρίδα
κι` ήταν οι άσπροι οι ανθοί
της δόξας η σελίδα.

Εκεί ψηλά στα υψώματα
έγινα δυο φορές παιδί,
τσιτάκι με μπαλώματα
κι` η σκέψη μας δαδί.

Και ζήλεψα το γαλανό
τ` άγιο θαλάσσης χρώμα
κι` είχα δικό μου ουρανό
δικά μου, γη και χώμα.

Μ` ένα ιστό ψηλώσαμε
που έφτανε στον ήλιο
περφάνια δεν προδώσαμε
να` χουμε μεις βασίλειο.

Στης πικροδάφνης τον ανθό
είπαμε ένα δημοτικό τραγούδι,
πουλί της νιότης μας γλυκό
νιούτσικο ελιάς λουλούδι.

Σαν φτάσαμε ως τη κορφή
τράνεψε ο κόσμος όλος
κι` έμεινε χρυσή γραφή
της Βουλκανιώτισσας ο θόλος.

Στα χέρια μας τα αδειανά
που `χαν γαλάζια χρώματα
της πατρίδας τα τρανά
τ` αλώνια στα υψώματα.

Τις πικροδάφνες ζήλεψα
και γέλασα περίσσια
δυο κλωναράκια φύτεψα
για να` χω ραβαίσια.

Μες στο μιαλό εικόνα
---Αει καρτέρει, αι καρτέρει--
στ` αρχαία μας κολώνα
με πικροδάφνες ταίρι.

21-10-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2023