φως

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα παράθυρο ανοίγω στο φεγγάρι...
και του φωνάζω για να μπει να μου φωτίσει.
Είναι αδόκιμο ν'αναζητάς τη λύση...
με κλειδωμένο των ματιών σου το αμπάρι.

Πέρασαν ώρες που ο ήλιος έχει γείρει...
σε άλλους τόπους την ανάσα του να δώσει.
Μην περιμένεις το καλό να σε πληρώσει...
Είναι ασύμμετρο της Γης το πανηγύρι.

Τώρα απομένουν το φεγγάρι και τ'αστέρια...
πούλιες να πλέξουνε στης νύχτας το σιρίτι.
Μην προσδοκάς απ'το χλωμό Αποσπερίτη...
να σου φωτίσει τα χαμένα καλοκαίρια.

Μία ανασφάλεια μου φέρνει το σκοτάδι...
Ίσως να φταίν'οι Κύκλωπες κι οι Λαιστρυγόνες.
Μην αντιστέκεσαι στου χρόνου τις σταγόνες...
σιγά σιγά το ξεχειλίζουν το πηγάδι.

Θέλω το φως, τα δυό μου μάτια σαν ανοίγω...
Δίχως αυτό χάνω την αίσθηση του κόσμου.
Ποιος ξέρει τάχα, αν έχει φως ο μισεμός μου...
όταν για πάντα θα τα κλείσω και θα φύγω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2023