Που είχε βιολιά τα μάτια σου-αφιερωμένο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Στο Τάκη ασφαλώς, σύντροφο και συνοδοιπόρο, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λείπεις το σπίτι άδειο
κι` είναι πικρές οι ειδήσεις
ένα σταθμό στο ράδιο
ζητώ για αναμνήσεις.

Λείπεις κι` έπιασε νυχτώνει
στ` άδειο μας το μαξιλάρι
μια απουσία που σκοτώνει
λες μας πήραν το φεγγάρι.

Λείπεις κι` εγώ γερνώ
μες σε γόμες και μολύβια
κι` είχα κάτι να σου πω
απ` τα ίδια και τα ίδια.

Λείπεις βράδια, τώρα χίλια
λες και σβήσανε οι φάροι
λες και σβήσαν τα καντήλια
δεν πετούν λευκοί οι γλάροι.

Λείπεις κι` είμαστε καιρό
δυο στρειδάκια από πάντα
λείπεις, άκου σου μιλώ
για μια νεανική μπαλάντα.

Που είχε βιολιά τα μάτια σου
τ` ασήμια τα μαλλιά σου
λείπεις και τα παλάτια σου
είν άδεια από τη σκιά σου.

Κι` όλο μιλάω μοναχή
σ` ένα μικρό μολύβι
λείπεις κι` έκανα προσευχή
ότι μικρό με θλίβει.

Φύγαν τα τρένα νωρίς
έμεινα μόνη στο σταθμό
λείπεις και δεν μπορείς
να τον ζεστάνεις το καημό.

Βραδιάζει, νυχτώνει, τ` ακούς
πήγαν τα πουλιά στη φωλιά
κι` εγώ μιλάω στους θεούς
στ` άσπρα μου τα χαρτιά.

Γιατί σκοτώνει η απουσία
κι` έχω ένα δάκρυ στολίδι
λείπεις κι` η φαντασία
δεν ειν το δαχτυλίδι.

Που μοιραζόμαστε καιρό
μπορεί και χίλια χρόνια
λείπεις και δεν μπορώ
δίχως τα μαλλιά σου
τ` ασήμια σου τα χιόνια

9-11-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2023