Τ' Αστρο Της Μνημης

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

έτσι αποφάσισε για δώρο, αυτό να στείλει, θέλοντας απ’ το λήθαργο, ν’ αφυπνίσει, όσες συνειδήσεις «σώπασαν» …

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τ’ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ (Σάββατο 2 Δεκέμβριου 2023)

Κόντρα στης λήθης τον καπνό,
απ’ τη φωτιά πριν από ενάμιση αιώνα,
μπαρούτι, αίμα, στάχτη, αχός, μυρίζει ακόμα,
μέσα στ’ ανήλιαγο παρτέρι της ψυχής …

Τ’ άστρο της μνήμης,
κάτω απ’ τ’ ολόφωτο δεντρί των Χριστουγέννων,
κόντρα στα κύματα, στη δίνη των ανέμων,
εφτά σεφέρια, ένα φτωχό παιδί ατενίζει,
μέσα απ’ το φτωχικό καλύβι του κι ελπίζει,
να ‘βρει ένα δώρο για έναν φίλο του καλό …

Σκέφτεται άραγε τι δώρο να του πάρει,
λεφτά δεν έχει, παρά μόνο αγνές προθέσεις,
μετρά τα λόγια, τις σιωπές, μετράει τις σκέψεις,
ν’ αποφασίσει τι ‘ν’ αυτό που επιθυμεί,
χαρά στον φίλο π’ ανυπομονεί, να δώσει …

Ένα κουτί σπίρτα ;
όχι ! για το κορίτσι που βιάσανε στον δρόμο …
μια κουβέρτα ;
όχι ! για κάποιον άστεγο, αντίκρυ απ’ το’ ναό …
ένα παιχνίδι ;
όχι ! για τα πεντάρφανα παιδιά των ιδρυμάτων …
ψωμί ;
όχι ! για μετανάστες, στις γραμμές των σταθμών …

Μια χούφτα δάκρυα ;
όχι ! για απομεινάρια από τις ζώνες του πολέμου …
ένα τριαντάφυλλο ;
όχι ! για των χαμένων ερώτων τις ευδιάκριτες πληγές …
μια προσευχή ;
όχι ! για των αρρώστων τ’ αναμάρτητα σημάδια …
νερό ;
όχι ! για τους διαβάτες της παράτολμης ζωής …

Έκλεισε τα μάτια και βυθίστηκε στη θάλασσα του χρόνου,
ένα τραγούδι, σαν αηδόνι της εμβρόντητης σιωπής,
κάθισε πάνω στων ονείρων το κατάρτι,
ράμφισε ελπίδες, αναμνήσεις και μηνύματα,
σκόρπιων ευχών και προσευχών, της μοίρας βήματα,
τ’ ανείπωτα έσκουξε, τ’ ανείδωτα φανέρωσε,
αντίθετα από την οργή του Ποσειδώνα,
ακολουθώντας το συναίσθημα ψυχής,
σ’ αέναο δρόμο προσευχής, κόντρα στην ύλη,
έτσι αποφάσισε για δώρο, αυτό να στείλει,
θέλοντας απ’ το λήθαργο,
ν’ αφυπνίσει, όσες συνειδήσεις «σώπασαν» …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2023