Οι λάσπες, η κούκλα κι ο Ιεροφάντης

Δημιουργός: heardline, Λύρας Ιωάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι λάσπες, η κούκλα κι ο Ιεροφάντης

Παραπάτησε μια κούκλα και στις λάσπες πέφτει πάνω
και τα ρούχα της λεκιάζει και στη βρόμα γίνεται.
Αχ Θεέ μου παρακλήσεις κάνει και ρωτά: τι κάνω
έτσι βρώμικη που είμαι, φώτισέ με, φτιάνεται;

Κι ο Θεός που δεν μιλάει και μπαστούνι είναι φάντης
και μια λέξη δεν εγκρίνει ηρεμία να κρατά,
μια φωνή ακούει άλλη, να ένας ιεροφάντης
γένους των Ευμολπιδών να μιλά σ’ αρχαία απτά.

Πώς να καταλάβει κείνη που στ’ αρχαία είναι σκράπας,
με χαρτί του γυμνασίου και αυτό χατιρικώς;
Να στα μούτρα μου και κλαίει που αρχαίος απαξάπας
λύση πάει να της δίνει τούτος δω ο Θεϊκός

και αυτή που δε σκαμπάζει κείνα να τα μεταφράζει
να τα κάνει τώρα πράξη, σαστισμένη κατά γης,
μένει στο παράπονό της στεναχώρια να τη σκάζει
με τον πόνο να την πνίγει στη κατήφεια της πληγής.

Και αυτή χωρίς ελπίδα που 'ναι τη στιγμή αυτή
να σηκώνεται να φεύγει να πηγαίνει στο καλό,
αν τα ήξερε τ' αρχαία να την έκανε σκαστή
θα 'ταν λυτρωμένη τώρα δίχως πρόσωπο σαχλό.

Μα αυτή τι περιμένει κάποιος να τη λυπηθεί;
Τι στο διάολο θέλει κάτω να ‘ναι ώρα τόση κει
με τη μούρη πλακωμένη που κανείς δε συμπαθεί;
Και καμία γοητεία σ' άνδρα δεν θα εξασκεί.

Είν’ τα γράμματα ελπίδα στης ζωής τον πηγαιμό
όπως τώρα «λασπωμένη» της χρειάστηκαν εδώ
απ' τις λάσπες να γλιτώνει κι απ' αυτό το σιχαμό
«καθαρή να βγαίνει κι όρθια» από δαύτη την αιδώ.
===========================================
Γιάννης Λύρας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2024