Φοβοῦ τὸ γῆρας, οὐ γὰρ ἔρχεται μόνον…

Δημιουργός: heardline, Λύρας Ιωάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φοβοῦ τὸ γῆρας, οὐ γὰρ ἔρχεται μόνον…

Γηράσκω διδασκόμενος αεί, σκέψου και νυν,
ξέροντας και λιγότερα –νεότερος– αμήν!
Πρεσβύωπας, αδιάκριτα, τα γράμματα κοιτώ,
αδυνατώντας εύκολα γνώσεις να αποκτώ.

Ανίκανος στη μάνικα, μόνο να κατουράς
μπορείς στα ‘γδόνταφεύγα σου κι ας είναι ο παράς
στη τσέπη σου υπέρμαχος πολλών σου αναγκών,
που δεν μπορούν να πράττονται π' ως είσαι σαν απών.

Τη βακτηρία μου εμπρός πηγαίνοντας κρατώ
γιατί αδυνατώ εγώ αλλιώς να περπατώ.
Τα μάτια μου τα πονηρά κοιτούν τίς κοπελιές
και θα ‘θελα να έκανα μαζί τους αγκαλιές.

Τον έρωτα αν κέρδιζα στη μάχη των μαχών,
που μόνο θα κατάφερνα με κάνα δι’ ευχών…,
με θάματα δε γίνεται σε τούτη δω τη γη,
με τάματα, να δέομαι, γι’ αυτή μου την πληγή,

εκτός που αν ο διάβολος μ’ ανδρώσει το κορμί
δίνοντας στο στειλιάρι μου αέναο ορμή,
μα την ψυχή μου παίρνοντας όταν αυτή θα βγει,
για να την στείλει κόλαση, μαύρη πριν την αυγή.

Το πεπρωμένο πάντοτε το γήρας το πτοεί.
Συμβόλαιο υπέγραψε και μόνο εννοεί:
Φοβού το γήρας π’ έρχεται με πόνους που τρυγούν
που όπως είναι πάντοτε επάνω σου θα βγουν.

Γι’ αυτό λοιπόν ξεκόλλησα, να μην ενθαρρυνθώ
που δε θα δω στο γήρας μου ολίγον να ανθώ.
Παρά μονάχα ηχηρή συμπόνια πουθενά
που πάνω μου αδιάφορη δε με ξαναγεννά.

Φοβού το γήρας π’ έρχεται με τυμπανοκρουσίες (!)
τής πρώην σου νεότητος τηρώντας απουσίες,
στα τότε κατορθώματα νέος που είχες πράξει,
που τώρα που τα σκέφτεσαι σε έχουνε ταράξει!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2024