Μιλώ στ' απέραντα κενά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Να είστε όλοι καλά, καλημέρα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ μιλώ με τα πουλιά
τον ήλιο τα φεγγάρια
κι` έχω στη ψυχή φωλιά
μ` άσπρα μελωδικά δοξάρια.

Μιλώ με το άσπρο σύννεφο
κάθε που ξημερώνει
κι` όταν θα γράφω το καημό
κάτι θα με λυτρώνει.

Αν γράψω για τον έρωτα
τον έζησα, τον ξέρω
στα βράδια τ` αξημέρωτα
που κλαίω κι` υποφέρω.

Μιλώ μ` ένα μικρό σπουργίτι
που` ρθε στο τζάμι το πρωί
έλα του λέω, μικρέ αλήτη
έχω στα στήθια μου πληγή..

Μιλώ πολύ για την αγάπη
στη ξέρα και τη λυγαριά
κι` έχω χίλια πάθη
μες στης ζωής τη πυροστιά.

Εγώ μιλώ με τ` αεράκι
σαν έρθει να με βρει
κι` όλο ψάχνω μια Ιθάκη
σε τούτη δω τη διαδρομή.

Μιλάω με τα κύματα
ένα καυτό Ιούλη
και στέλνω χαιρετίσματα
παιδί μικρό, παιδί μικρούλι.

Παίρνω μια πένα κι` αρχινώ
θέλω να ζωγραφίσω
να ζωγραφίσω το καημό
κι` όλους να σας φιλήσω.

Μιλώ στ` απέραντα κενά
στα στάχια τ` Αλωνάρη
κι` έχει η ψυχή μου ωσαννά
κι` η οικουμένη φάροι.

Θέλω ν` ανάψουν την αυγή
να διώξω το σκοτάδι
να κλείσει τούτη η πληγή
μέσα σ` αλφαβητάρι.

12-1-2024
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-01-2024