Μετα Τα Μεσανυχτα

Δημιουργός: renouli

ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΟΥ!!!!!! ΜΑΚΗΗΗΗΗΣ!!!ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ!ΝΤΕΡΟ!...!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

" Ο δρόμος είναι ένας άνθρωπος,
ο άνθρωπος είναι ένας δρόμος.
Κι ο δρόμος, άνθρωπε, δεν έχει αισθήματα,
δρόμε, ο άνθρωπος είναι χαμένος."

Θυμάμαι πως δακρύσαμε στον βόγγο των κυμάτων,
παιδιά, πώς προχωρήσαμε σ' ονειρεμένους κήπους,
πονάω που σε σκέφτομαι για πάντα αλλαγμένο,
μ' αλήθεια είναι, μάτια μου, πως έτσι είναι ο κόσμος.

Κοιτάζω τον ορίζοντα, τον άδειο από σημάδια,
έστω κι αργά να μάθαινα, πώς έγινε η πληγή μου,
μα η τυφλή ανάμνηση, που ονόμασα "ζωή μου",
είναι μονάχα μια στιγμή στην όλη μου αλήθεια.

"Η θλίψη είναι μια θύελλα,
την θύελλα την είπαν θλίψη,
μα η θλίψη, άγιοι, δεν είναι μάθημα,
θύελλα, άγιασες μέσα στη δύναμη."

Θυμάμαι που κοιτούσαμε την όμορφη αυλόπορτα,
έφηβοι που πονέσαμε στις παιδικές ανάγκες,
τι κρίμα που δε ζήσαμε της νιότης την αγνότητα
κι όμως αγαπήσαμε, με όλα μας τα λάθη.

Μεγάλωσα κι ημέρωσα στα ψέματα του αγέρα,
μα ας ήταν μόνο να ' βλεπα τα πρώτα μου αχνάρια,
αυτά που πάντα άδοξα η αρπαγή ματώνει,
όταν μοχθεί η ανάγκη μας για δίκαιη αγάπη.

" Κι ό,τι αναζήτησα είναι άγραφος, ακόμη, νόμος,
γιατί δεν είναι δίκαιος, μάθε το, κανένας πόνος."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2006