συναπτά

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έγινε η αγάπη σου πληγή ...
κι είπα να σου γράψω μήπως κλείσει.
Όπου κι αν εζήτησα τη λύση...
έλαβα σαν κρίση τη σιγή.

Δίχως να σε βλέπω σου μιλώ..
κι όταν μένω μόνος σου φωνάζω.
Με το βλέμμα απλανές κοιτάζω...
Είμαι ξύπνιος και παραμιλώ .

Μα τα λόγια μοιάζουν με φτερά...
έρμαιο στα ρεύματα του αέρα.
Στ'ουρανού την μάκρη και πιό πέρα...
χάνονται σε μέρη βουερά.

Και έτσι μένει άδεια η καρδιά...
όταν αποσώνεται η μέρα ...
Μόνη της στης άρνησης τη σφαίρα...
σε μιά ακόμη άνοστη βραδιά .

Μένουν καθώς λένε τα γραπτά...
κι έτσι αποφάσισα να γράψω.
Τις ψυχής τα θέλω να προσάψω...
που τα πνίγω χρόνια συναπτά .
.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2024