Μάθημα - Πάθημα

Δημιουργός: Plou84, Γεώργιος Χρυσόστομος Χαβέλας

Ευχαριστώ για την ιδιαίτερη συμμετοχή, τον Παναγιώτη Κοκκινίδη (pk2209)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πιο βαθιά απ’ την καρδιά, κάπου μέσα στην ψυχή μου
Βρίσκεται ένα « Σ’ αγαπώ », που δεν είπα στη ζωή μου
Πέρασε πολύς καιρός, δεν υπάρχει άλλος χρόνος
Έφυγε, με άφησε κι έχω καταλήξει μόνος
Τώρα άνθρωπος μισός, τις πληγές μου να μετράω
Σε δρομάκια σκοτεινά, του μυαλού μου περπατάω
Κάποτε ο έρωτας, Θεός, σύμμαχος με την αγάπη
Μα, χαθήκανε αυτά, δύσκολο το μονοπάτι

Ποτέ ξανά, το ίδιο λάθος δε θα κάνω
Ευκαιρίες της ζωής μου, να τις χάνω
Συναισθήματα που νιώθω θα εκφράσω
Ίδιο έργο, δε μου αρέσει να περάσω
Απ’ τα λάθη μας, μαθαίνουμε, το ξέρω
Είχα φτάσει, στο σημείο να υποφέρω
Όμως, βγήκα δυνατός από το πάθημα
Να μιλάω, μου ‘χει γίνει πλέον μάθημα

Σε σοκάκια μαγικά, κάποτε η ευτυχία
Τι συναίσθημα κι αυτό;! Όμορφο σαν εμπειρία
Έχει μείνει δυνατό, ριζωμένο στο παρόν μου
Κι ας ανήκει πλέον πια, δυστυχώς, στο παρελθόν μου
Τώρα άνθρωπος μισός, τις πληγές μου να μετράω
Σε δρομάκια σκοτεινά, του μυαλού μου περπατάω
Κάποτε ο έρωτας, Θεός, σύμμαχος με την αγάπη
Μα, χαθήκανε αυτά, δύσκολο το μονοπάτι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2024