Άχρωμη αγάπη

Δημιουργός: Ζωή Α.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ζωή είναι σαν ουράνιο τόξο. Κάθε μέρα ένα διαφορετικό χρώμα.
Μερικές φορές επιλέγεις εσύ το χρώμα… Άλλες φορές το χρώμα επιλέγει εσένα.(S. Nuzzo)

Η Αλήθεια όμως δεν βάφεται. Είναι από τη φύση της...άχρωμη.
Αν την καλύψεις με χρωματική φαντασία …γίνεται πλάνη.
Τα ψεύτικα λόγια γίνονται ψεύτικες στιγμές και άδειες μέρες.
Δήθεν συναισθήματα, οι απαιτήσεις των γύρω, οι υποχρεώσεις στο κόκκινο
και λιγοστεύει ο χρόνος στις γκρι ράγες τις καθημερινής ρουτίνας.
Όταν όλα γίνουν σκοτάδι, τότε ψάξε και βρες εσύ πως θα φωτίσεις τη ζωή σου.
Ψάξε στα μάτια που έχουν πάντα χρώμα, εκεί θα δεις την αλήθεια!
Όχι στα λόγια, ούτε καν στις πράξεις.
Στα μάτια, που είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας.

Δυο μαύρα μάτια ο καθρέφτης της ψυχής σου
πιο σκοτεινά μέσα στο φως του φεγγαριού
Tου ρολογιού τους δείχτες πίσω να γυρνούσα
…και να σε προσπερνούσα

Ρόδινα λόγια με ζωγράφους τα φιλιά σου
σαν τριαντάφυλλα στο χρώμα της φωτιάς
Αυτή την άνοιξη του πάθους ν αψηφούσα
…και ας την φθονούσα

Ήλιος χρυσός με υποσχέσεις το κορμί σου
λάγνες ελπίδες κίτρινός μου πυρετός
Δεν το περίμενα πως όταν θα ξυπνούσα
…θα σε μισούσα

Κάτασπρο όνειρο μεθούσε η αγκαλιά σου
κρύσταλλο χιόνι στην αμέθυστη πλευρά
Μες το χειμώνα σου ας μην με σπαταλούσα
…κι ας ξεψυχούσα

Πληγωμένη λεηλατούσες την καρδιά μου
κόκκινες στάλες οι ανάσες μου τελειώσαν
Μετανιώνω που εγώ πάντα συγχωρούσα
…μα σ΄ αγαπούσα

Πικρή σαν πένθιμη βροχή τα δάκρυα μου
γκρι συννεφιά στον γαλανό μου ουρανό
Αν μπορούσα χρόνου χάρη θα ζητούσα
…να μην σε συναντούσα
---------
Γνήσιο χρώμα είχε βαθύ η αγάπη η δικιά μου…
Καδένα άχρωμη μια ευχή όπου κι αν πας
«Τα λερωμένα -σ αγαπώ μου- θα φοράς
…γι αυτό σε άλλη αγκαλιά δεν θα χωράς»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2024